Benoît werkte inmiddels onze planning uit. Nog vele dagen werk alvorens ons huis ook echt bewoonbaar zal zijn. Maar geduld is een schone deugd, zo zeggen ze. En elke stap is er eentje dichter bij het doel. Dat zeggen ze ook. Onderweg is er gelukkig ook altijd veel moois te ontdekken. Zoals oude balken, mooie beelden. Details. Die ons leven maken tot wat het is. Iets om van te genieten.
Wat ikzelf fijn vind nu het dak zo open ligt is al het licht dat zomaar naar binnen stroomt. Het zal wennen zijn eens het weer toe ligt. Er komt natuurlijk wel een lichtstraat in maar het is en blijft spannend. Zou er dan genoeg licht zijn? Of niet? Of zijn het andere dingen die zorgen voor licht en luchtig, blij en gelukkig. Ik denk het wel.
Te eindigen met een treffend citaat dat al jaren tegen onze koelkast plakt: 'Rivieren weten het. Er is geen haast bij. Op een dag komen we er wel'. Woorden uit 'De Tao van Poeh'. Ze doen aarden en schieten wortel naar lente, warm en zon. Een nieuwe lente. Daar kijken we allemaal naar uit. Zoveel is zeker.