Nieuwe silo in oude schuur

Er staat een nieuw voorwerp in onze schuur. Een blinkende silo. Deze silo zal binnenkort gevuld worden met pellets. Houtpellets om ons te verwarmen. De lange winter lang! 

Vanuit deze silo vertrekt er een buis onder de grond naar de kelder van het woonhuis waar de centrale pelletbrander staat. Vanuit die brander vertrekken buizen met warm water naar de vijf units om er te zorgen voor warme voeten en warm water. Eén silo, één brander, één investering, 5 units. Ook dat is samenhuizen.

Kunnen bomen lachen?

Het bleek een schot in de roos. Veertien kinderen in een oude schuur. Eén filosofische vraag. Kunnen bomen lachen?

We filosofeerden over bomen, voelen en voelende bomen. We tekenden die bomen met gevoel. En daardoor zagen we de bomen plots anders. Een boom bleek niet langer gewoon een boom. Bomen schenken ons zoveel. Houtskool komt van bomen. Houtsnedes kan je maken dankzij bomen.

Klimmen doe je in bomen.

En hangen ook.

Van bomen maak je tafels en stoelen en en je kan er een skelet van een huis mee bouwen.

Er was ruimte. Ruimte voor experiment.

Ruimte voor proberen. Voor vallen en opstaan. Voor succes en frustratie. Voor werken en spelen. Voor leren en groeien.

Het proces voorop. Maar ook het resultaat mocht er zijn. Prachtige drukwerken. Ingenieuze bouwwerken. Hotels voor insecten. Beschuiten met confituur. Gewone dingen. En toch. Voortdurend verrassingen.

En ook ongewone dingen. Zoals een dode boom weer nieuw leven inblazen.

Een appelboom met rode bloesems. Kan het nog mooier zijn?

Changement de décor

En op een dag huisvest onze schuur een atelier. Eerst verbouwen, zo dachten we. Maar toen vloog er een gewaagde gedachte voorbij. Wat als...

Wat als we deze zomer al ons eerste zomeratelier voor kinderen organiseren? In de schuur, zoals ze nu is. Vier muren, een nieuw dak en heel veel charme. Het gaf veel goesting. Dus, zo gezegd, zo gedaan. Katleen en ik staken onze koppen bijeen. Het gonsde in onze hoofden en enkele avonden later lag de formule klaar. Een draad- en drukatelier. Voor kinderen -en ouders- die wel eens wat anders willen. 'Kunnen bomen lachen', zo doopten we ons eerste zomeratelier.

Grote kuis in de schuur, alle spinnenwebben weg. Maar het stro mocht blijven...

Benodigdheden? Wat tafels, enkele stoelen en banken, een rode mat voor de gezelligheid en een drukpers natuurlijk.

Drie tafels voor 14 kinderen tussen 6 en 12 jaar oud. Benieuwd naar wat er komen zal...

Geen stromend water maar wel water genoeg voor was en plas van penselen, handen en glazen.

De deur op een kier. Laat de kids maar komen!

Vliegende dorsmachine

Knap staaltje werk, van een dorsmachine die gevierendeeld werd en daarna de lucht in werd getakeld. Het verhaal? Toen we deze hoeve kochten ontdekten we allerlei erfenissen in en om de gebouwen, waaronder ook een oude dorsmachine. Zo eentje die het kaf van het koren scheidt, eentje die we allemaal best wel eens -figuurlijk dan- kunnen gebruiken. Een mooi machien, maar wat moet je ermee in een tijd als deze? Dus de kar bleef staan, want te mooi om weg te doen en te aftands om te gebruiken. 

Maar nu is dan toch de tijd gekomen dat de schuur leeg moet want kinderen op komst voor het eerste zomeratelier. Tijd dus voor actie. De idee. Heel simpel. We zagen er een 'schijf' af en verwerken die ooit in de muur van 'De Broeikas', als kast voor flyertjes en dergelijke meer. De zaag erin dus, door hout en staal. Een hele klus. Drie dagen zoet ermee. En dan maar afvragen of we onze prioriteiten juist leggen. Want 'ander' werk genoeg. Het geeft te denken. Zou dit dan onthaasten zijn? Ik laat het in het midden. Maar wij zijn wel content, want de kar staat niet meer in de weg. Integendeel...

Even een takel lenen...

En hopla, de lucht in...

Helemaal tot boven in de nok. En daar kan ons 'schijfje dorsmachien' rustig wachten op betere tijden als flyerkeslegger. Wel even geduld nog. Eerst nog een huis te bouwen. Kwestie van de prioriteiten niet uit het oog te verliezen. Ha!

Regenwater

Het lijkt een simpel verhaal. Regendruppels vallen uit de lucht en worden verzameld in een regenwaterput. Het water uit die put kan dan gebruikt worden voor allerlei dagdagelijkse bezigheden. Mits de nodige filters natuurlijk. Maar vooral, en in de eerste plaats, mits de nodige lopende 'kilometers buis'.

Dat onze schuur een nieuw dak draagt dat wisten jullie al. Er hangt ook een goot, een hele lange. En er is een regenpijp naar beneden. Maar al dat water gutste gewoon nog lekker in het gras. Tijd voor een sleufje dus. Graven maar, met de schop en alsmaar zien dat het mooi afhelt. Niet te veel en niet te weinig.

En als je denkt dat je er al bent dan ben je nog maar halfweg... Tien hoopjes grond eruit, buizen erin, en dan weer dichtgooien.

De hoek om, en nog eens, op zoek naar regenwaterputten...

Gevonden! En klaar is kees. Laat de putten zich maar vullen nu! Vanaf nu is de regen welkom, alleen nog even wachten, want de zon zien we even graag!

Op de radio vandaag

Zoals al eerder aangekondigd werden we geïnterviewd door radio 1. Naluisteren kan steeds via deze link. Over een zeer idyllisch plekje...

Interview

Op dinsdag13/8 is er een reportage over De Kaasdroger op radio 1. Benoît werd geinterviewd dus wil je weten wat hij allemaal te vertellen heeft luister dan zeker naar 'De Ochtend' en 'Vandaag'. Je kan het interview ook beluisteren via de site van radio 1. 

Een gesprek over het ontstaan van ons project, de dromen, de uitdagingen,...

Hieronder zie je enkele foto's, daterend van 2007, het prille begin. Met kleine kinderen, oude bouwsels en voorzichtige dromen...

Gekocht en dan... 

 Zicht op de oude 'kaasdroger', van binnenuit...

De zolders van het woonhuis

Een oude houten 'kaart' van Neervelp

De binnenkoer, een echte jungle!

Veel werk voor de boeg!

Gelukkig was er een goeie werkbank en veel mooie dromen!