Sorteercentrum

Na bijna 18 maanden verbouwen stapelt het bouwmateriaal zich op. De tuinen achter de stalvleugel lagen vol met pannen en stenen. In hopen, wachtend op tijd om gerangschikt en gesorteerd te worden. Ineens bood die tijd zich aan en was er vooral een grote portie energie, noem het die sprieten zonnestraal die de tuin invielen. Lente vraagt om lenteschoonmaak. De hopen overwoekerd door gras en netels om 'u' tegen te zeggen, werden op enkele uren tijd omgetoverd in netjes in rijen en stapels geschikte pannen en stenen en dat, u gelooft het nooit, volgens een welbepaalde logica.

Want er zijn A-pannen, B-pannen, C-pannen en D-pannen. De A-pannen dat zijn de goeie, degene die je durft op je dak te leggen als je 100% zekerheid op droogte wenst. De B-pannen dat zijn de pannen waar de achterkant niet helemaal vrij van barsten en deuken is. Niet bruikbaar voor een huis maar wel voor een bijgebouw, een stalletje of weet ik wat de tijd nog zal verzinnen. De C-pannen zijn pannen zonder neus, zonder ogen en zonder mond en met hier en daar een stuk af. Te goed om weg te doen en dus hopelijk ooit nog te gebruiken. De D-pannen zijn de pannen die in stukken vallen als je er nog maar naar kijkt dus die werp je -oranje als ze zijn- als een basketbal de kruiwagen in.

Hoopjes, van links naar rechts, C-B-A en D in de kruiwagen. Alleen de volleerde kenner ziet het verschil!

Het overwoekeringsgroeisel met wortel en al uitgeroeid!

En dus morgen kan er eindelijk weer gemaaid worden en is de tuin weer toegankelijk voor spelende kinderen en andere zonnekloppers. De zon zou toch schijnen morgen, niet?

Dekselse deksels

Met de liters regen die vielen is het wel duidelijk dat grondwerken veel modder en slijk met zich meebrengen. Onze binnenkoer, ooit een groene oase, is getransformeerd in een waarlijk slijkparadijs waar je zonder laarzen amper doorheen kunt waden. Vier regenwaterputten en talloze buizen daarnaartoe en daarvandaan. Modder is daarin een evidentie.

Vier putten op een rij en een kleine overstroming als gevolg van te veel water

Nu alle putten van de juiste buizen voorzien zijn en ook de afwatering naar de tuin gefikst is, werd het zo stilaan tijd om de putten te voorzien van een gewapend betonnen deksel. En dat was de job van vandaag. Een dag die iets droger bleek dan de andere, dus perfect weer voor beton. 

Kiezel scheppen, beton draaien, de perfecte job voor Ruben

De eerste put, het eerste deksel. Glad en gewapend.

Nog drie te gaan

Fossielen voor het nageslacht

En ja, er waren vandaag ook zoete aardbeien, heel wat zon, fijn gezelschap, heerlijke kookkunsten van Ruben en een gezellig sameneetmoment. De putten hebben deksels nu. Eens droog kan er weer grond op en daarna zaaien we zo snel mogelijk gras. Want gras kriebelt net iets aangenamer dan slijk.

Zomaar

Zomaar een dak, boven wat hoofden. Een snede uit een lied dat ik vroeger wekelijks meezong bij het missen in de kerk. En kijk nu. Zoveel jaren later. Beseffen dat een dak nooit zomaar komt maar dat het veel werk, energie en centen kost. We zijn eraan begonnen in maart en nu zijn we drie maanden verder en eindelijk is het zover. Het dak is AF. Feest want toch echt wel blij dat het achter de rug is. Het was een hele klus en het was niet altijd even simpel om het juiste midden te vinden tussen leven en bouwen. Veel stress want onverwachte hindernissen en misverstanden die eigen zijn aan bouwen en verbouwen. Maar toch ook veel zon, want zie, het is gelukt. We weten nu alles over pannen en nokpannen, goten en bekistingen, pannen leggen en nokpannen opmetsen. 

Zicht van ver, de lichtstraat in de zon, de schuur in de stelling 

Acht strepen glas die echt wel veel licht schenken binnenin 

De kunst van het dichten van de kieren tussen glas en pan

Detail van de dichtingsstrip

Opgemetste nok, kunstwerk van Benoît

Van nok naar lichtstraat 

Gladde strook kalkmortel tussen pannen en stenen, ook weer werk van Benoît

De dakgoot, deftig afgewerkt

Alleen de stelling moet nog weg

Voor de dakopbouw in hout en het leggen van de pannen hadden we gelukkig hulp van enkele aannemers die over het nodige materiaal bezaten om ons 11 meter hoge dak deftig in de watten te leggen. Straffe schrijnwerkers en dakwerkers die ruim drie maanden lang op en af naar Neervelp reden. Het was een moeilijke werf, zo zeiden ze toen ze terug vertrokken, maar wel een goeie ervaring. Zo denken wij er ook aan terug. Een moeilijke klus maar een mooi avontuur. En blij dat het achter de rug is. Zo is dat. Het dak is OEF! AF!

Verhuisd!

Groot nieuws! Leen en Stef verhuisden dit weekend naar Neervelp en wij verwelkomen hen met open armen! Er viel dit weekend veel regen maar toch zitten ze nu lekker warm en droog in de Klein-Heidestraat 28C. Dit betekent dat er nu al twee gezinnen op de site wonen. Benieuwd wat dat ons allemaal brengen zal aan moois.

Kleurrijk zal het in elk geval zeker worden met dat bonte gezelschap aan kleine en grote kinderen, kleine en grote mensen. Welkom ook aan Remi, Zita, Silke, Lino en Nerima!

Ondertussen ook snel even zeggen dat we de nokpannen gevonden hebben en dat we nu ook alle Boomse pannen in huis hebben. Boomse pannen zijn handmade en hebben dus verschillende maten. Ook dat ontdekten we dit weekend. Het zal dus nog een heel gepuzzel -met de nodige stress- worden om het hele dak schoon dicht te leggen. Dus fingers crossed, het belooft een spannende week te worden. Alvast bedankt voor de vele reacties op ons zoekertje. Fijn dat jullie ons verhaal volgen!

Gezocht: Nokpannen!

Wij zoeken dringend, dit is tegen zondag 12 mei ten laatste, 20 boomse nokpannen om boven op de lange nok van onze schuur te leggen.

This is the one!

Volgende week verdwijnt de stelling en dan is het veel moeilijker om het dak op te geraken. Dus woon je in Boom en heb je er liggen, of weet je iemand die er liggen heeft, stuur ons dan zo snel mogelijk een bericht of bel Benoît op het nummer 0498/465.549.

Alvast bedankt!








En verder blijven we op en af rijden met pannen. De auto vol en daarbij ook nog de remorque. Dat maakt zo'n 560 pannen per rit. Nog 3 te gaan voor maandag. Want maandag leggen ze het dak dicht.

De pannen dat gaat lukken. Maar nokpannen zijn blijkbaar veel schaarser...

Hopelijk vinden we ze!

Opendag

Op zaterdag 18 mei is het weer 'opendag samenhuizen'. Op die dag kan je bij ons terecht van 14 tot 18.30u voor een rondleiding op onze site.

• We bieden een rondleiding aan om 14.30u
• Vanaf 15.30u is er uitgebreid de tijd om verdere vragen te stellen aan de bar
• Tijdens de rondleiding voorzien we activiteiten voor de kinderen waardoor je met volle aandacht kan genieten van de gegeven uitleg

Foto van de rondleiding op de opendag van vorig jaar

En er is wel wat te zien: vier verschillende verbouwingen met ecologische materialen. Wonen in een beschermd monument, bouwen met hout, isoleren met kalk-hennep, bezetten met leem, verwarmen met pellets en nog veel meer. We voorzien kinderanimatie dus ook je kinderen zijn welkom. En ondertussen kan je een rondleiding volgen, vragen stellen en genieten van De Kaasdroger!

Foto van onze eerste grote rondleiding

Iedereen welkom!

We vragen wel om in te schrijven via mail. Vermeld in je mail met hoeveel mensen je komt.

Meer info over de opendag vind je op de link van samenhuizen vzw.

Samen

Zicht vanop het dak van de schuur. Op een verloren moment. Gefotografeerd door Lore, 12 jaar. Ze klom het dak op en zag meer dan het dak. Ze zag de wereld vanop dat dak. 

Ze genoot ervan, strekte zich uit en legde zich languit op het dak. Om even uit te rusten, bij te komen. Te landen in wat er is. Een dak met panlatten erop. Niets meer en ook niets minder.

En wij maar stressen over dakpannen -en dat we er tekort hebben- en dus vlijtiger dan goed voor ons is zoeken op het internet naar boomse pannen om dan vervolgens als een bezetene rond te crossen van hot naar her om pannen te vinden van de juiste afmetingen en kromming. Met als gevolg. Piekeren, wakker liggen in bed, lichtgeraakt zijn,... Niet altijd even simpel om in balans te blijven. Een hele uitdaging om altijd maar weer rustig en kalm te blijven.

Bouwen en verbouwen. Het is fijn maar soms kan het ook wel eens 'erover' zijn. In het voorbije jaar ervaarden alle bouwers hier wel eens een bouwdip. Elk om beurt. De kunst is om niet over je grenzen te gaan maar soms zijn er externe deadlines of eigen verwachtingen waardoor grenzen genegeerd of onzichtbaar worden en dan is er soms niet veel nodig om even uit balans te slaan.

Wat dan fijn is, is het feit van er niet 'alleen' voor te staan. 'Alleen' in de zin van 'gezinnetje bouwt huis en probeert ondertussen een redelijk normaal leven te leiden'. Eigenlijk bijna niet te doen. Dat voelen we hier vaak wel eens. Want de taken moeten goed verdeeld worden. Werken, shoppen, koken, afwassen, huiswerkcoachen, kinderhobby's en bijhorende taxiritten. Soms is het een heel gepuzzel om alles rond te krijgen. Herkenbaar wellicht voor vele gezinnen, vermoed ik zo. Maar het leuke is nu net dat we hier niet 'alleen' zijn. We verbouwen met 4 gezinnen en we varen in hetzelfde schuitje dus kan er veel gedeeld, geholpen en verholpen worden. Het ligt in kleine dingen maar het helpt. Een versgebakken brood in tijden van honger, het mogen uitlenen van een auto in tijden van autopanne, babysits in tijden van op-twee-plaatsen-tegelijk-moeten-zijn, de luisterende oren in tijden van ventilatienood, het 'hoe-voel-ik-me-nu'-rondje dat steevast voorafgaat aan onze tweewekelijkse vergadering op maandagavond,... En daarnaast houden we mekaar ook 'wakker'. Als de dips te diep zijn is er altijd wel iemand die dat registreert en er op de één of andere manier op reageert waardoor beweging mogelijk wordt en verandering kan volgen.

Verbouwen als co-housing community, het is niet altijd even simpel... Maar het is zo slecht nog niet. Integendeel zelfs. 'Alleen' zou het niet lukken. Of misschien wel, maar het 'hoe' zou er dan toch wel totaal anders uitzien... Ik las ooit een citaat en dat kwam hierop neer: 'De essentie van het leven ligt niet in wat je doet maar hoe je het doet'. En samen sta je hier gewoon veel sterker in, kan er 'meer'. Meer in de zin van 'meer' kwaliteit, een ander 'hoe', een warmer pad.