Een huis vol met slingers. Vandaag werd hij 7. Eindelijk. Zijn glanzende kroon lichtte zijn fonkelende ogen bij. Mooi toch hoe verjaardagen triomfdagen zijn op kinderleeftijd. En wàt een verjaardag was het! De eerste sneeuw als kado. Zijn wens op school? Vanmorgen nog zei hij 'trefbal'. Maar toen kwam de sneeuw dus werd het een 'sneeuwballengevecht'. Meer kan je je toch niet wensen? En verder was er ook nog een kerstboom met lichtjes in huis, een papa die 'lang zal hij leven' tokkelt op zijn gitaar, een boekentas boordevol zelfgebakken cake en een kado helemaal alleen voor hem.
Het is een hele tijd geleden dat ik nog schreef. Alsof de dingen stilstaan, zou je kunnen denken. Maar niets is minder waar. Nooit eerder was er zoveel terzelfdertijd in beweging. Het is niet altijd even makkelijk. Het sudderen. Soms lijkt het eerder op sidderen. Wat willen we nu echt? En durven we dat? Riskeren we het? Momenteel zijn we bezig met allerhande verkenningstochten: strategisch, architecturaal, juridisch, financieel, fiscaal,... Allemaal dingen die niet écht helemaal ons ding zijn, passeren momenteel de revue. En dat vraagt heel wat energie. Maar beetje bij beetje komen we er wel. Wacht maar tot we uitgebroed zijn...
Ondertussen korten de dagen, worden de zonsopgangen roder, is de Sint geweest, landen er kadootjes onder de kerstboom en is het bijna kerstvakantie. Het zal ons deugd doen. Even wat gas terugnemen. Even herbronnen bij mekaar, bij de kachel, bij de boom.
-Anje-
Het is een hele tijd geleden dat ik nog schreef. Alsof de dingen stilstaan, zou je kunnen denken. Maar niets is minder waar. Nooit eerder was er zoveel terzelfdertijd in beweging. Het is niet altijd even makkelijk. Het sudderen. Soms lijkt het eerder op sidderen. Wat willen we nu echt? En durven we dat? Riskeren we het? Momenteel zijn we bezig met allerhande verkenningstochten: strategisch, architecturaal, juridisch, financieel, fiscaal,... Allemaal dingen die niet écht helemaal ons ding zijn, passeren momenteel de revue. En dat vraagt heel wat energie. Maar beetje bij beetje komen we er wel. Wacht maar tot we uitgebroed zijn...
Ondertussen korten de dagen, worden de zonsopgangen roder, is de Sint geweest, landen er kadootjes onder de kerstboom en is het bijna kerstvakantie. Het zal ons deugd doen. Even wat gas terugnemen. Even herbronnen bij mekaar, bij de kachel, bij de boom.
-Anje-
Dinsdag 20 oktober 2009
Vandaag een boeiend gesprek gehad met Evelyn Oomen van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE). Het VIOE is een onafhankelijke onderzoeksinstelling omtrent onroerend erfgoed en kent een kleine dienst die zich bezighoudt met publiekswerking en sensiblisatie van het brede publiek omtrent onroerend erfgoed. We willen namelijk, in samenwerking met studenten, een erfgoedleerpad uitwerken op deze site. En vandaag was er dus een eerste brainstormmoment ter plaatse. We hadden het over oude ambachten en bouwtechnieken, over kaasdrogers en kaarsennissen (dat zijn holtes in de keldermuren waar de boer vroeger zijn kaarske in zette om het licht te zien in zijn duister kelderke), over beerputten en buiten-wc's... Uiteindelijk beslisten we om te gaan voor de vraag: 'het leven zoals het was, in 1838, op de boerderij en in het dorp'. Verder kwamen we nog heel wat te weten over het wel en wee van onroerend erfgoed, over allerlei vzw's en over boeiende voorbeeldprojecten. Fijn, zo'n constructieve samenwerking. Daar kikkert een mens van op...
-Anje-
Zondag 13 september 2009
Vrijdag weer een ontmoeting achter de rug met de dienst onroerend erfgoed. Een moeizame discussie. Kon dit maar anders... Maar toen kwam er ineens een frisse wind vanuit Bever. Benoît en ik gingen er een weekend naar 'Rosario' (www.rosario.be), een mooie en groene stilteplek. We hadden er inspirerende babbels met Johan en Sofie die ook al wat woeilige watertjes doorzwommen hebben als het gaat over grote projecten, sprekende ruimten en mooie ideeën... Alsof we er moesten zijn. Zo voelt het. Want we vonden er een klankbord... Bedankt Johan, voor het luisteren, het meevoelen en het meedenken. Wie weet veranderen we wel van koers. Scherpen we onze dromen aan. Laten we ons weer leiden door ons hart. En ineens bevind ik me weer in die sobere eetruimte en verschijnt weer de witte kaart met krullende zwarte en rode letters...
'Wie zichzelf verliest in zijn passie, verliest minder dan wie zijn passie verliest'. Laten we dat vooral niet uit het oog verliezen. Want passie is er genoeg. Méér dan genoeg.
-Anje-
Vandaag een boeiend gesprek gehad met Evelyn Oomen van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE). Het VIOE is een onafhankelijke onderzoeksinstelling omtrent onroerend erfgoed en kent een kleine dienst die zich bezighoudt met publiekswerking en sensiblisatie van het brede publiek omtrent onroerend erfgoed. We willen namelijk, in samenwerking met studenten, een erfgoedleerpad uitwerken op deze site. En vandaag was er dus een eerste brainstormmoment ter plaatse. We hadden het over oude ambachten en bouwtechnieken, over kaasdrogers en kaarsennissen (dat zijn holtes in de keldermuren waar de boer vroeger zijn kaarske in zette om het licht te zien in zijn duister kelderke), over beerputten en buiten-wc's... Uiteindelijk beslisten we om te gaan voor de vraag: 'het leven zoals het was, in 1838, op de boerderij en in het dorp'. Verder kwamen we nog heel wat te weten over het wel en wee van onroerend erfgoed, over allerlei vzw's en over boeiende voorbeeldprojecten. Fijn, zo'n constructieve samenwerking. Daar kikkert een mens van op...
-Anje-
Zondag 13 september 2009
Vrijdag weer een ontmoeting achter de rug met de dienst onroerend erfgoed. Een moeizame discussie. Kon dit maar anders... Maar toen kwam er ineens een frisse wind vanuit Bever. Benoît en ik gingen er een weekend naar 'Rosario' (www.rosario.be), een mooie en groene stilteplek. We hadden er inspirerende babbels met Johan en Sofie die ook al wat woeilige watertjes doorzwommen hebben als het gaat over grote projecten, sprekende ruimten en mooie ideeën... Alsof we er moesten zijn. Zo voelt het. Want we vonden er een klankbord... Bedankt Johan, voor het luisteren, het meevoelen en het meedenken. Wie weet veranderen we wel van koers. Scherpen we onze dromen aan. Laten we ons weer leiden door ons hart. En ineens bevind ik me weer in die sobere eetruimte en verschijnt weer de witte kaart met krullende zwarte en rode letters...
'Wie zichzelf verliest in zijn passie, verliest minder dan wie zijn passie verliest'. Laten we dat vooral niet uit het oog verliezen. Want passie is er genoeg. Méér dan genoeg.
-Anje-
Donderdag 27 augustus 2009
De zomervakantie loopt stilaan ten einde. Het geregelde leven komt eraan. Het zal weer wennen zijn. Maar we hebben nog enkele dagen de tijd om in volle vrijheid zonder kloklezen te genieten van de zon en het platteland. De dikke aardappelen zijn geoogst, de perziken zijn sappig rijp, de magere prei is geplant en de eerste appels beginnen te vallen. Allemaal symptomen van de nakende nazomer. Zondag is het weer infonamiddag. Ik ben al benieuwd wie er nu weer op bezoek zal komen...
Verder vlot het ook erg goed met de plannen, die er bij elke versie professioneler uitzien. De laatste versie werd begin deze week doorgestuurd naar de dienst onroerend erfgoed. En dan was er toch weer een verrassende reactie: de persoon die ons dossier in haar boekentas heeft stapt op en geeft ons mapje door aan een nieuwe ambtenaar. Wie dat precies zou worden konden ze ons nu nog niet vertellen. Eind volgende week, zeiden ze. En dus nu hopen we dat onze timing hierdoor niet in het gedrang komt, dat we niet van voren af aan moeten gaan onderhandelen, dat de nieuwe ambtenaar op onze golflengte zit... Af en toe lijkt het hier wel de processie van Echternach... Maar kom, zolang het vooruit gaat, gaat het vooruit.
Ooit las ik de volgende spreuk afkomstig uit de 'Tao van Poeh': 'Rivieren weten het, er is geen haast bij. Op een dag komen we er wel'. Herkenbaar. Maar niet alleen van toepassing op ons project. Ik denk maar aan een kind dat leert lopen, een kind dat leert lezen, een kind dat moet 'tafelen'. Geduld is een schone deugd. Hoeveel was ook alweer 7x8?
Laten we maar genieten van het 'onderweg-zijn'... Taoïsme op en top.
-Anje-
De zomervakantie loopt stilaan ten einde. Het geregelde leven komt eraan. Het zal weer wennen zijn. Maar we hebben nog enkele dagen de tijd om in volle vrijheid zonder kloklezen te genieten van de zon en het platteland. De dikke aardappelen zijn geoogst, de perziken zijn sappig rijp, de magere prei is geplant en de eerste appels beginnen te vallen. Allemaal symptomen van de nakende nazomer. Zondag is het weer infonamiddag. Ik ben al benieuwd wie er nu weer op bezoek zal komen...
Verder vlot het ook erg goed met de plannen, die er bij elke versie professioneler uitzien. De laatste versie werd begin deze week doorgestuurd naar de dienst onroerend erfgoed. En dan was er toch weer een verrassende reactie: de persoon die ons dossier in haar boekentas heeft stapt op en geeft ons mapje door aan een nieuwe ambtenaar. Wie dat precies zou worden konden ze ons nu nog niet vertellen. Eind volgende week, zeiden ze. En dus nu hopen we dat onze timing hierdoor niet in het gedrang komt, dat we niet van voren af aan moeten gaan onderhandelen, dat de nieuwe ambtenaar op onze golflengte zit... Af en toe lijkt het hier wel de processie van Echternach... Maar kom, zolang het vooruit gaat, gaat het vooruit.
Ooit las ik de volgende spreuk afkomstig uit de 'Tao van Poeh': 'Rivieren weten het, er is geen haast bij. Op een dag komen we er wel'. Herkenbaar. Maar niet alleen van toepassing op ons project. Ik denk maar aan een kind dat leert lopen, een kind dat leert lezen, een kind dat moet 'tafelen'. Geduld is een schone deugd. Hoeveel was ook alweer 7x8?
Laten we maar genieten van het 'onderweg-zijn'... Taoïsme op en top.
-Anje-
Woensdag 22 juli 2009
De kampeerweek loopt. Elke dag een ander aantal tentslapers. Er staan 4 tenten nu. Ze verlenen onderdak aan vrienden en kinderen van de buurt. Er hangt een fijne sfeer. Gisteren nog werden we vergast op een vrolijk feesdagmiddagconcertje in de zon toen Ingrid en Amber hun glansende violen uit hun tent te voorschijn toverden. De muziek bleef nazinderen in ons hoofd en lijf. In de namiddag startten we onder de blakende zon met ons leem-stro-kunstwerk. We kozen twee stoffige strobalen uit in de schuur, plugden die op mekaar en pulkten er stro uit. We groeven leem op uit de tuin, goten er ijskoud putwater op en sloegen aan het mengen. Vooral de kinderen genoten met volle teugen van het materiaal. Leem. Modder. Alle kinderhandjes in de kruiwagen en mengen maar. Het voelde zalig. Bij bruine handen bleef het niet. Ook voeten en buiken werden bruin. Thimen en Amber kozen zelfs voor leem van kop tot teen! Toen we uiteindelijk toe waren aan het echte werk, met name het 'belemen' van de strobalen bleven enkel de grote mensen over. De kinderen hadden hun portie leem dan al gehad en kozen voor ravotten in de tuin. 's Avonds kwam er ook nog een hypermoderne 'twike' het beschermde binnenplein binnengereden. Over contrasten gesproken! Een ware kermisattractie voor een dorp als Neervelp. Iedereen wou wel een toertje doen in dat ecologische futuristisch-uitziende vehikel. Verrassend, zo'n kampeerweek. En ook, niet te vergeten, een hoog 'vakantiegevoelgehalte'.
Zin om nog deel te nemen? Het kan nog tot donderdag. Spring maar binnen en klop uw tent in de grond!
-Anje-
De kampeerweek loopt. Elke dag een ander aantal tentslapers. Er staan 4 tenten nu. Ze verlenen onderdak aan vrienden en kinderen van de buurt. Er hangt een fijne sfeer. Gisteren nog werden we vergast op een vrolijk feesdagmiddagconcertje in de zon toen Ingrid en Amber hun glansende violen uit hun tent te voorschijn toverden. De muziek bleef nazinderen in ons hoofd en lijf. In de namiddag startten we onder de blakende zon met ons leem-stro-kunstwerk. We kozen twee stoffige strobalen uit in de schuur, plugden die op mekaar en pulkten er stro uit. We groeven leem op uit de tuin, goten er ijskoud putwater op en sloegen aan het mengen. Vooral de kinderen genoten met volle teugen van het materiaal. Leem. Modder. Alle kinderhandjes in de kruiwagen en mengen maar. Het voelde zalig. Bij bruine handen bleef het niet. Ook voeten en buiken werden bruin. Thimen en Amber kozen zelfs voor leem van kop tot teen! Toen we uiteindelijk toe waren aan het echte werk, met name het 'belemen' van de strobalen bleven enkel de grote mensen over. De kinderen hadden hun portie leem dan al gehad en kozen voor ravotten in de tuin. 's Avonds kwam er ook nog een hypermoderne 'twike' het beschermde binnenplein binnengereden. Over contrasten gesproken! Een ware kermisattractie voor een dorp als Neervelp. Iedereen wou wel een toertje doen in dat ecologische futuristisch-uitziende vehikel. Verrassend, zo'n kampeerweek. En ook, niet te vergeten, een hoog 'vakantiegevoelgehalte'.
Zin om nog deel te nemen? Het kan nog tot donderdag. Spring maar binnen en klop uw tent in de grond!
-Anje-
Zondag 19 juli 2009
Het eerste Neervelpse speelstraatweekend zit erop. Het was een wervelend succes! En ook de weergoden waren ons gunstig en zonnig gezind! Elke dag kwamen er een 30-tal springende kinderen op af. Vrijdag startten we met een gezellig aperitief met alle mama's, papa's en buurtbewoners. De sfeer zat erin, de toon was gezet. Warm, ludiek, speels. Zaterdag hielden we estafetten. Alle klassiekers kwamen aan bod: zakkenspringen, met-een-knikker-in-een-lepel-rondlopen, met je mond een knikker vissen uit een diepe kom water en daarna een parel zoeken in witte bloem. Na de estafetten, de ijsboer... Drie smaken -vanille, moka en appelsien- en meer dan 30 horentjes. Zondag vond er een uitdagend hindernissenparcours plaats voor alle fietsende kinderen. Vooral de wip en schans deden het 'm... Ze bleven maar fietsen. We eindigden met lekkere zelfgebakken pannenkoeken en vooral met veel goesting om het volgend jaar opnieuw te doen.
Enthousiaste kinderen, kletsende ouders, buurtbewoners en bezoekers, een straat vol krijttekeningen en nog nooit zoveel fietsen, steps, skates en kinderen terzelfdertijd op straat gezien. Kinderen van alle leeftijden, gaande van kruipende baby's tot stoere ado's. 'Waarom duurt de speelstraat geen 10 dagen?', hoorden we een kind bij afloop vragen...
-Anje-
Het eerste Neervelpse speelstraatweekend zit erop. Het was een wervelend succes! En ook de weergoden waren ons gunstig en zonnig gezind! Elke dag kwamen er een 30-tal springende kinderen op af. Vrijdag startten we met een gezellig aperitief met alle mama's, papa's en buurtbewoners. De sfeer zat erin, de toon was gezet. Warm, ludiek, speels. Zaterdag hielden we estafetten. Alle klassiekers kwamen aan bod: zakkenspringen, met-een-knikker-in-een-lepel-rondlopen, met je mond een knikker vissen uit een diepe kom water en daarna een parel zoeken in witte bloem. Na de estafetten, de ijsboer... Drie smaken -vanille, moka en appelsien- en meer dan 30 horentjes. Zondag vond er een uitdagend hindernissenparcours plaats voor alle fietsende kinderen. Vooral de wip en schans deden het 'm... Ze bleven maar fietsen. We eindigden met lekkere zelfgebakken pannenkoeken en vooral met veel goesting om het volgend jaar opnieuw te doen.
Enthousiaste kinderen, kletsende ouders, buurtbewoners en bezoekers, een straat vol krijttekeningen en nog nooit zoveel fietsen, steps, skates en kinderen terzelfdertijd op straat gezien. Kinderen van alle leeftijden, gaande van kruipende baby's tot stoere ado's. 'Waarom duurt de speelstraat geen 10 dagen?', hoorden we een kind bij afloop vragen...
-Anje-
Vrijdag 17 juli 2009
Vandaag vernam ik van Martine dat Paul Van Eyck, mijn leerkracht grafiek, gisteren overleden is. Een moeilijk te behandelen vorm van longkanker. Paul was een ware 'Leermeester'. Warm ook. Eén die je gidste met diep respect voor je eigen bron. Ik hield enorm van zijn begeleidingsstijl en zal hem missen. Begin juli nog besliste ik om me volgend jaar opnieuw in te schrijven in de academie en mijn opleiding 'vrije grafiek' te hervatten. Ik dacht nog, ik schrijf Paul een brief om het hem te vertellen, hij zal content zijn. En misschien, als hij weer beter is, kan hij me opnieuw coachen dan. Het mocht niet zijn. Maar toch. Mijn coach blijf je, Paul. Ik voel het. En ik voel nog meer. Ik voel creativiteit in me opborrelen. En daadkracht. Eindelijk is die daadkracht er ook weer. Want net nog klom ik onze oude bruine trap op en snoof ik de sfeer op in mijn atelier. Een muffe geur van oud en stoffig. Een scherpe geur van drukinkt en white spirit. Ik vind een onafgewerkte lino. Ik zoek het juiste mes uit, zet me neer en ga aan het werk. Bewerk de lino. De levensbloem, drie jaar geleden uitgetekend, wordt nu eindelijk ook uitgesneden. Het voelt goed. Juist. En het geeft me vleugels.
Bedankt Paul. Voor wat je in me teweegbracht. Voor wat je in me teweegbrengt. Voor wat je me leerde. Voor wat je me leert. Het ga je goed...
-Anje-
Vandaag vernam ik van Martine dat Paul Van Eyck, mijn leerkracht grafiek, gisteren overleden is. Een moeilijk te behandelen vorm van longkanker. Paul was een ware 'Leermeester'. Warm ook. Eén die je gidste met diep respect voor je eigen bron. Ik hield enorm van zijn begeleidingsstijl en zal hem missen. Begin juli nog besliste ik om me volgend jaar opnieuw in te schrijven in de academie en mijn opleiding 'vrije grafiek' te hervatten. Ik dacht nog, ik schrijf Paul een brief om het hem te vertellen, hij zal content zijn. En misschien, als hij weer beter is, kan hij me opnieuw coachen dan. Het mocht niet zijn. Maar toch. Mijn coach blijf je, Paul. Ik voel het. En ik voel nog meer. Ik voel creativiteit in me opborrelen. En daadkracht. Eindelijk is die daadkracht er ook weer. Want net nog klom ik onze oude bruine trap op en snoof ik de sfeer op in mijn atelier. Een muffe geur van oud en stoffig. Een scherpe geur van drukinkt en white spirit. Ik vind een onafgewerkte lino. Ik zoek het juiste mes uit, zet me neer en ga aan het werk. Bewerk de lino. De levensbloem, drie jaar geleden uitgetekend, wordt nu eindelijk ook uitgesneden. Het voelt goed. Juist. En het geeft me vleugels.
Bedankt Paul. Voor wat je in me teweegbracht. Voor wat je in me teweegbrengt. Voor wat je me leerde. Voor wat je me leert. Het ga je goed...
-Anje-
Vrijdag 3 juli 2009
De potten confituur tellen op... Aalbessen, cassisbessen, rabarber, noem maar op. We experimenteren met verschillende 'soorten' suiker, gewone witte suiker van Tienen en verschillende soorten rietsuiker, geraffineerde en niet-geraffineerde. Als je zin hebt om eens een dagje te komen plukken, geef dan een seintje. Er hangen nog trossen aalbessen, frambozen, cassisbessen, krieken,... Heerlijk is dat.
Ook de erwten zijn rijp. Deze namiddag prutsten we erwten uit hun peultjes samen met Lore en Thimen. Echt een werkje op hun maat.
Ondertussen is het zomer én vakantie. Vandaag nog pakte ik Lore in. Benoît brengt haar nu naar Zele, op scoutskamp met de kabouters. Morgen vertrekt Thimen. Naar Kessel. Met een klein hartje. Voor het eerst sinds lang zal het hier stil zijn in huis. Een dubbel gevoel. Maar toch ook uitkijken naar wat tijd voor mezelf, een kostbaar kleingoed geworden in een huis met opgroeiende kinderen.
-Anje-
De potten confituur tellen op... Aalbessen, cassisbessen, rabarber, noem maar op. We experimenteren met verschillende 'soorten' suiker, gewone witte suiker van Tienen en verschillende soorten rietsuiker, geraffineerde en niet-geraffineerde. Als je zin hebt om eens een dagje te komen plukken, geef dan een seintje. Er hangen nog trossen aalbessen, frambozen, cassisbessen, krieken,... Heerlijk is dat.
Ook de erwten zijn rijp. Deze namiddag prutsten we erwten uit hun peultjes samen met Lore en Thimen. Echt een werkje op hun maat.
Ondertussen is het zomer én vakantie. Vandaag nog pakte ik Lore in. Benoît brengt haar nu naar Zele, op scoutskamp met de kabouters. Morgen vertrekt Thimen. Naar Kessel. Met een klein hartje. Voor het eerst sinds lang zal het hier stil zijn in huis. Een dubbel gevoel. Maar toch ook uitkijken naar wat tijd voor mezelf, een kostbaar kleingoed geworden in een huis met opgroeiende kinderen.
-Anje-
Dinsdag 16 juni 2009
Na een lastige dag op het werk thuiskomen op deze paradijslijke plek is en blijft luxe. Dankbaar om de plek, de sfeer, het groen, de rust en zoveel meer. Benoît is vandaag de hele dag aan het werk geweest met plannen en schetsen. Straks gaan we ze samen overlopen. Eerst nog de kinderen in slaap krijgen want om de één of andere reden raken ze de laatste dagen moeilijk ingeslapen. Alsof ze zich niet willen overgeven aan de nacht. Omdat ze willen spelen, spelen, spelen. Hoog tijd dat het vakantie is. Dat is een feit.
-Anje-
Na een lastige dag op het werk thuiskomen op deze paradijslijke plek is en blijft luxe. Dankbaar om de plek, de sfeer, het groen, de rust en zoveel meer. Benoît is vandaag de hele dag aan het werk geweest met plannen en schetsen. Straks gaan we ze samen overlopen. Eerst nog de kinderen in slaap krijgen want om de één of andere reden raken ze de laatste dagen moeilijk ingeslapen. Alsof ze zich niet willen overgeven aan de nacht. Omdat ze willen spelen, spelen, spelen. Hoog tijd dat het vakantie is. Dat is een feit.
-Anje-
Maandag 15 juni 2009
En we hebben weer goed nieuws. En niet enkel dat we van de eerder vermelde kersen 20 heerlijke potten confituur hebben gemaakt...
Niet meer goed wetende wat nu onze volgende stap was (alle adviezen die we kregen wezen een andere richting uit) ben ik weer aan tafel gaan zitten met de dienst Onroerend Erfgoed. Ik heb daar onze situatie proberen duidelijk te maken, welke gevolgen de opgelegde beperkingen voor ons hadden onder andere op financieel vlak. Na dit gesprek hebben we weer een beeld welke richting het uit kan gaan. Er zijn enkele mogelijkheden duidelijk geworden. Vier woningen is weer een optie en er kan voor een minimum aan licht en zicht gezorgd worden. De optie om de hoeve weer te verkopen hebben we dus in de onderste schuif opgeborgen. Nu moeten we wat gaan schuiven op de plannen. De vakantiewoning gaat misschien ook even een schuif in en we puzzelen er nog wat op los. Hoe kunnen we er een mooi geheel van maken?
Woensdag hebben we afgesproken met de architect en dan kan het weer vooruit! We zijn opgelucht en kijken uit naar uitgewerkte plannen!
-Benoît-
En we hebben weer goed nieuws. En niet enkel dat we van de eerder vermelde kersen 20 heerlijke potten confituur hebben gemaakt...
Niet meer goed wetende wat nu onze volgende stap was (alle adviezen die we kregen wezen een andere richting uit) ben ik weer aan tafel gaan zitten met de dienst Onroerend Erfgoed. Ik heb daar onze situatie proberen duidelijk te maken, welke gevolgen de opgelegde beperkingen voor ons hadden onder andere op financieel vlak. Na dit gesprek hebben we weer een beeld welke richting het uit kan gaan. Er zijn enkele mogelijkheden duidelijk geworden. Vier woningen is weer een optie en er kan voor een minimum aan licht en zicht gezorgd worden. De optie om de hoeve weer te verkopen hebben we dus in de onderste schuif opgeborgen. Nu moeten we wat gaan schuiven op de plannen. De vakantiewoning gaat misschien ook even een schuif in en we puzzelen er nog wat op los. Hoe kunnen we er een mooi geheel van maken?
Woensdag hebben we afgesproken met de architect en dan kan het weer vooruit! We zijn opgelucht en kijken uit naar uitgewerkte plannen!
-Benoît-
Donderdag 4 Juni 2009
Ah! Ons eerste hooi is binnen!
Zoals 't op een boerderij hoort moet er gehooid worden. En met het droge weer van de voorbije dagen heb ik dat dus gedaan. Niet zoveel hoor, maar 't mag er wel zijn. Zalig om die hooigeur op te snuiven op onze hooizolder.
In de groententuin snakken de plantjes daarentegen naar een beetje regen. Alles is wel flink aan 't groeien. De eerste aardbeien krijgen kleur en smaken ooh zo zoet. We zijn ook aan 't smullen van onze kersen. Vorig jaar waren de vogels er mee weg, maar dit jaar zijn er zoveel dat ze niet met alles weg kunnen. Zo heb ik dus twee dagen in de boom gezeten. Zaterdag maken we Kaasdrogerconfituur! Kom maar eens proeven.
-Benoît-
Ah! Ons eerste hooi is binnen!
Zoals 't op een boerderij hoort moet er gehooid worden. En met het droge weer van de voorbije dagen heb ik dat dus gedaan. Niet zoveel hoor, maar 't mag er wel zijn. Zalig om die hooigeur op te snuiven op onze hooizolder.
In de groententuin snakken de plantjes daarentegen naar een beetje regen. Alles is wel flink aan 't groeien. De eerste aardbeien krijgen kleur en smaken ooh zo zoet. We zijn ook aan 't smullen van onze kersen. Vorig jaar waren de vogels er mee weg, maar dit jaar zijn er zoveel dat ze niet met alles weg kunnen. Zo heb ik dus twee dagen in de boom gezeten. Zaterdag maken we Kaasdrogerconfituur! Kom maar eens proeven.
-Benoît-
Dinsdag 26 mei 2009
Zaterdag was er weer eens een geslaagde werkdag. Er is weer een heleboel werk verzet. De zolders van de stallen zijn weer een stukje uitgemest. We hebben enkele schattige schatten gevonden en de enige die door de zondering gezakt is ben ik, dus dat was ok! Ik heb er maar enkele schaafwonden aan overgehouden :-)...
Ondertussen komen er al heel wat kandidaat Kaasdroger-bewoners een kijkje nemen op onze plek. Het is wel wat intensief, zo'n tweetal gezinnen per week te ontvangen, onze uitleg te geven, naar hun verhaal luisteren,... Maar het is ook wel spannend. Klikt het? Zullen dit onze nieuwe buren worden? Wat vinden zij van ons en ons project? We zijn natuurlijk heel benieuwd wie het uiteindelijk worden zal.
-Benoît-
Zaterdag was er weer eens een geslaagde werkdag. Er is weer een heleboel werk verzet. De zolders van de stallen zijn weer een stukje uitgemest. We hebben enkele schattige schatten gevonden en de enige die door de zondering gezakt is ben ik, dus dat was ok! Ik heb er maar enkele schaafwonden aan overgehouden :-)...
Ondertussen komen er al heel wat kandidaat Kaasdroger-bewoners een kijkje nemen op onze plek. Het is wel wat intensief, zo'n tweetal gezinnen per week te ontvangen, onze uitleg te geven, naar hun verhaal luisteren,... Maar het is ook wel spannend. Klikt het? Zullen dit onze nieuwe buren worden? Wat vinden zij van ons en ons project? We zijn natuurlijk heel benieuwd wie het uiteindelijk worden zal.
-Benoît-
Woensdag 20 mei 2009
Amai, het wordt hier zo stillekes aan een echte boerderij ;-). Zo'n dikke maand geleden kregen we van onze buur Leon een hennetje en een haantje. Zij legde nog geen eitjes, maar enkele dagen later deed ze dat wel. Na een tijdje begon ze ook te broeden op eitjes van onze twee kippen en één eigen eitje. En jawel, sinds vorige week lopen hier, zelfs na een broedkipwissel (!), drie schattige kuikentjes rond: twee grotere van onze kippen en een kleiner kuikentje van het hennetje.
En omdat het gras in de weide zo in de was is, zijn we vandaag met de kinderen drie mooie zwartbles schapen gaan halen. Eentje met vier witte sokjes, een met twee en een met één wit sokje: Bles, Stip en Sok. En smullen dat ze doen! Welkom op De Kaasdroger allemaal!
-Benoît-
Amai, het wordt hier zo stillekes aan een echte boerderij ;-). Zo'n dikke maand geleden kregen we van onze buur Leon een hennetje en een haantje. Zij legde nog geen eitjes, maar enkele dagen later deed ze dat wel. Na een tijdje begon ze ook te broeden op eitjes van onze twee kippen en één eigen eitje. En jawel, sinds vorige week lopen hier, zelfs na een broedkipwissel (!), drie schattige kuikentjes rond: twee grotere van onze kippen en een kleiner kuikentje van het hennetje.
En omdat het gras in de weide zo in de was is, zijn we vandaag met de kinderen drie mooie zwartbles schapen gaan halen. Eentje met vier witte sokjes, een met twee en een met één wit sokje: Bles, Stip en Sok. En smullen dat ze doen! Welkom op De Kaasdroger allemaal!
-Benoît-
Woensdag 29 april 2009
Citaat uit het ministrieel besluit houdende bescherming als monument, stads- of dorpsgezicht, daterend van 1/10/2004:
'Artikel 1. Wordt beschermd, overeenkomstig de bepalingen van het decreet van 3 maart 1976, gewijzigd bij decreten van 22 februari 1995 en 8 december 1998: (...)
Wegens zijn historische waarde als monument: DE HOEVE 'DE HERTOGH', gelegen te Boutersem (...)
Artikel 2. Het algemeen belang dat de bescherming verantwoordt, wordt door het gezamenlijk voorkomen en de onderlinge samenhang van de volgende intrinsieke waarden gemotiveerd: (...)
Historische waarde van de 'hoeve de Hertogh': eveneens genoemd naar een plaatselijke notabele vormt de 'hoeve de Hertogh' een goed bewaard voorbeeld van een middelgrote, bakstenen vierkanthoeve uit 1838, bestaande uit een naar de straat toe volledig opengewerkt woonhuis, opgevat als een anderhalve bouwlaag en vijf traveeën tellend dubbelhuis met grote rechthoekige muuropeningen, een overluifelde korfbooginrijpoort, diverse stalvleugels en een grote driebeukige langsschuur. Opmerkelijk is niet alleen de met Boheemse kappen afgewerkte kelder maar ook de houten kaasdroger tegen de zijgevel, een voor de streek uniek bewaard exemplaar'
Dat zijn wij dus en onze kaasdroger. Soms vraag ik me af hoe het hier vroeger was. Met hoeveel hier geleefd werd, welke dieren er waren, waar de hond aan de ketting lag, waarvoor de kaasdroger precies gebruikt werd, hoeveel baby's hier geboren zijn,... Daarom ga ik vandaag op onderzoek uit. Misschien kan ik wel informatie vinden in het archief van het VIOE, het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed. Ik ben benieuwd...
-Anje-
Citaat uit het ministrieel besluit houdende bescherming als monument, stads- of dorpsgezicht, daterend van 1/10/2004:
'Artikel 1. Wordt beschermd, overeenkomstig de bepalingen van het decreet van 3 maart 1976, gewijzigd bij decreten van 22 februari 1995 en 8 december 1998: (...)
Wegens zijn historische waarde als monument: DE HOEVE 'DE HERTOGH', gelegen te Boutersem (...)
Artikel 2. Het algemeen belang dat de bescherming verantwoordt, wordt door het gezamenlijk voorkomen en de onderlinge samenhang van de volgende intrinsieke waarden gemotiveerd: (...)
Historische waarde van de 'hoeve de Hertogh': eveneens genoemd naar een plaatselijke notabele vormt de 'hoeve de Hertogh' een goed bewaard voorbeeld van een middelgrote, bakstenen vierkanthoeve uit 1838, bestaande uit een naar de straat toe volledig opengewerkt woonhuis, opgevat als een anderhalve bouwlaag en vijf traveeën tellend dubbelhuis met grote rechthoekige muuropeningen, een overluifelde korfbooginrijpoort, diverse stalvleugels en een grote driebeukige langsschuur. Opmerkelijk is niet alleen de met Boheemse kappen afgewerkte kelder maar ook de houten kaasdroger tegen de zijgevel, een voor de streek uniek bewaard exemplaar'
Dat zijn wij dus en onze kaasdroger. Soms vraag ik me af hoe het hier vroeger was. Met hoeveel hier geleefd werd, welke dieren er waren, waar de hond aan de ketting lag, waarvoor de kaasdroger precies gebruikt werd, hoeveel baby's hier geboren zijn,... Daarom ga ik vandaag op onderzoek uit. Misschien kan ik wel informatie vinden in het archief van het VIOE, het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed. Ik ben benieuwd...
-Anje-
Dinsdag 28 april 2009
Vandaag afspraak met Peter. En het is goed geweest. We hebben besproken hoe we verder aan de slag gaan met de plannen. Peter had zoals altijd een frisse kijk op de zaak. Met de suggesties van de dienst OE in het achterhoofd werken we nu een detailplan uit.
Verder willen we ook een onderhoudsdossier indienen om de ramen van het huidige woonhuis te vernieuwen en de bovenverdieping van het woonhuis te verbouwen. Op die manier zitten we tegen volgende winter misschien warmer en ruimer. Immers, onze kleine Jade heeft zo stilaan nood aan een eigen stekje. Momenteel slaapt ze nog steeds in haar houten wiegje naast het grote bed. Ze is bijna acht maanden oud nu. Vandaag zei ze voor het eerst 'mama'. Bovendien braken haar 2 eerste tandjes door! Net zoals alle jonge scheuten in de moestuin die ik deze week ontdekte. De onstuimige kracht van de natuur. Groei en ontwikkeling. Boeiend om dit opnieuw te mogen volgen. Zowel binnen in ons oude huis als buiten in de groene tuin.
-Anje-
Vandaag afspraak met Peter. En het is goed geweest. We hebben besproken hoe we verder aan de slag gaan met de plannen. Peter had zoals altijd een frisse kijk op de zaak. Met de suggesties van de dienst OE in het achterhoofd werken we nu een detailplan uit.
Verder willen we ook een onderhoudsdossier indienen om de ramen van het huidige woonhuis te vernieuwen en de bovenverdieping van het woonhuis te verbouwen. Op die manier zitten we tegen volgende winter misschien warmer en ruimer. Immers, onze kleine Jade heeft zo stilaan nood aan een eigen stekje. Momenteel slaapt ze nog steeds in haar houten wiegje naast het grote bed. Ze is bijna acht maanden oud nu. Vandaag zei ze voor het eerst 'mama'. Bovendien braken haar 2 eerste tandjes door! Net zoals alle jonge scheuten in de moestuin die ik deze week ontdekte. De onstuimige kracht van de natuur. Groei en ontwikkeling. Boeiend om dit opnieuw te mogen volgen. Zowel binnen in ons oude huis als buiten in de groene tuin.
-Anje-
Zondag 19 april 2009
Weer een zalig zonnig weekend achter de rug hier in De Kaasdroger. Net nog buiten getafeld en genoten van een ijsje van Eddy, de ijsboer. De paasvakantie zit er weer op. De boekentasjes staan klaar. Er is dit weekend heel wat afgeschommeld, ook door onze jongste die het heerlijk vindt om zo door de lucht te vliegen. De lente is in volle gang. Vogels vliegen af en aan. De fruitbloemen tonen hun mooie witte en roze bloesems. De zaaisels van sla, broccoli, prei, radijsjes en peterselie komen uit in de broeikas. En ook in de moestuin is er al vanalles te zien: look, ajuin, erwten, vroege aardappelen, aardbei, rabarber.
Ondertussen zijn we hier al wat bekomen van het nieuws van OE. Vorige week vroegen we links en rechts om raad. En zo lieten we wat oude ideeën varen en kwamen er nieuwe in de plaats. Een nieuwe zon, een nieuw geluid. Binnenkort spreken we af met Peter om een volgend plan voor te bereiden en een evenwicht te vinden tussen onze dromen en de wensen van de dienst OE.
En niet te vergeten: de wilgenhut die we 2 maanden geleden in de grond priemden, zit vol groene scheuten! Ik werd helemaal euforisch toen ik dat ontdekte! 'Thimen, zag je dat? Je hut krijgt blaadjes!'
-Anje-
Weer een zalig zonnig weekend achter de rug hier in De Kaasdroger. Net nog buiten getafeld en genoten van een ijsje van Eddy, de ijsboer. De paasvakantie zit er weer op. De boekentasjes staan klaar. Er is dit weekend heel wat afgeschommeld, ook door onze jongste die het heerlijk vindt om zo door de lucht te vliegen. De lente is in volle gang. Vogels vliegen af en aan. De fruitbloemen tonen hun mooie witte en roze bloesems. De zaaisels van sla, broccoli, prei, radijsjes en peterselie komen uit in de broeikas. En ook in de moestuin is er al vanalles te zien: look, ajuin, erwten, vroege aardappelen, aardbei, rabarber.
Ondertussen zijn we hier al wat bekomen van het nieuws van OE. Vorige week vroegen we links en rechts om raad. En zo lieten we wat oude ideeën varen en kwamen er nieuwe in de plaats. Een nieuwe zon, een nieuw geluid. Binnenkort spreken we af met Peter om een volgend plan voor te bereiden en een evenwicht te vinden tussen onze dromen en de wensen van de dienst OE.
En niet te vergeten: de wilgenhut die we 2 maanden geleden in de grond priemden, zit vol groene scheuten! Ik werd helemaal euforisch toen ik dat ontdekte! 'Thimen, zag je dat? Je hut krijgt blaadjes!'
-Anje-
Zondag 12 april 2009
Pasen. Overal eitjes in en rond het huis. Witte, zwarte en bruine. Enthousiaste kindjes met lachende gezichtjes... We genieten met hen mee... Maar we zijn ook wat ongerust. Want eergisteren kregen we eindelijk, 6 weken na de beloofde datum, het langverwachte preadvies van de dienst Onroerend Erfgoed (OE) in de bus. En hoewel het niet negatief is, is het ook niet unaniem positief.
Vooreerst drukt de dienst haar bezorgdheid uit omtrent de draagkracht van de site. Daarom wil ze het aantal wooneenheden beperken. Vervolgens moeten alle nieuwe raamopeningen die we voorstelden verkleinen of verdwijnen. Er mogen dan wel woningen in de stal en in de schuur gerealiseerd worden, maar zonder rechtstreeks daglicht op de bovenverdiepingen, lijkt ons dat toch maar niets. Tenslotte mogen er in de schuur enkel vloeren geplaatst worden waar de wooneenheid komt. Dit betekent dat een groot deel van de schuur niet mag opgedeeld worden in verdiepingen en dat de gemeenschappelijke ruimten, die daar voorzien waren en behoorlijk essentieel zijn voor elk samenhuisproject, in het gedrang komen.
Zoals wij het momenteel aanvoelen is het preadvies er vooral één van beperkingen. En natuurlijk bevorderen beperkingen de creativiteit, maar op dit moment voelen we ons vooral onzeker. En beperkt. Zal het ons lukken? Hoe pakken we het verder aan? Is dit preadvies definitief en bindend of is er nog overleg mogelijk? Wat is de rol van de architect in dit proces? Heeft hij nog troeven achter de hand? En wat mogen we precies verwachten van de dienst OE? De verhoopte fijne constructieve samenwerking waar we vanuit gingen of is dat een utopische verwachting? En wie waagt het om op deze wankele basis met ons mee in zee te gaan? Wie gelooft vol vertrouwen op een goede afloop? Welke dapperling durft dit risico aangaan?
Wat momenteel duidelijk is, is dat we er nog niet zijn, dat we nog een hele weg te gaan hebben, dat er werk aan de winkel is, dat we flexibel zullen moeten zijn, buigzaam als riet. En bovenal, dat we in vertrouwen moeten blijven verder gaan. Met hoge verwachtingen, milde oordelen, bergen hoop, wilde dromen en onze blik op oneindig... Vol hernieuwde 'paasmoed' de toekomst tegemoet... En het licht. Bij voorkeur daglicht. Véél daglicht.
Pasen. Overal eitjes in en rond het huis. Witte, zwarte en bruine. Enthousiaste kindjes met lachende gezichtjes... We genieten met hen mee... Maar we zijn ook wat ongerust. Want eergisteren kregen we eindelijk, 6 weken na de beloofde datum, het langverwachte preadvies van de dienst Onroerend Erfgoed (OE) in de bus. En hoewel het niet negatief is, is het ook niet unaniem positief.
Vooreerst drukt de dienst haar bezorgdheid uit omtrent de draagkracht van de site. Daarom wil ze het aantal wooneenheden beperken. Vervolgens moeten alle nieuwe raamopeningen die we voorstelden verkleinen of verdwijnen. Er mogen dan wel woningen in de stal en in de schuur gerealiseerd worden, maar zonder rechtstreeks daglicht op de bovenverdiepingen, lijkt ons dat toch maar niets. Tenslotte mogen er in de schuur enkel vloeren geplaatst worden waar de wooneenheid komt. Dit betekent dat een groot deel van de schuur niet mag opgedeeld worden in verdiepingen en dat de gemeenschappelijke ruimten, die daar voorzien waren en behoorlijk essentieel zijn voor elk samenhuisproject, in het gedrang komen.
Zoals wij het momenteel aanvoelen is het preadvies er vooral één van beperkingen. En natuurlijk bevorderen beperkingen de creativiteit, maar op dit moment voelen we ons vooral onzeker. En beperkt. Zal het ons lukken? Hoe pakken we het verder aan? Is dit preadvies definitief en bindend of is er nog overleg mogelijk? Wat is de rol van de architect in dit proces? Heeft hij nog troeven achter de hand? En wat mogen we precies verwachten van de dienst OE? De verhoopte fijne constructieve samenwerking waar we vanuit gingen of is dat een utopische verwachting? En wie waagt het om op deze wankele basis met ons mee in zee te gaan? Wie gelooft vol vertrouwen op een goede afloop? Welke dapperling durft dit risico aangaan?
Wat momenteel duidelijk is, is dat we er nog niet zijn, dat we nog een hele weg te gaan hebben, dat er werk aan de winkel is, dat we flexibel zullen moeten zijn, buigzaam als riet. En bovenal, dat we in vertrouwen moeten blijven verder gaan. Met hoge verwachtingen, milde oordelen, bergen hoop, wilde dromen en onze blik op oneindig... Vol hernieuwde 'paasmoed' de toekomst tegemoet... En het licht. Bij voorkeur daglicht. Véél daglicht.
Want het is Pasen vandaag. En daarstraks mochten we het nog horen in de Paasmis. Pasen gaat over loslaten. De vertrouwde en gekende weg verlaten om een andere onbekende weg te bewandelen. En wie weet waar die weg ons heenbrengt. Ik ben alvast benieuwd...
-Anje-
Donderdag 26 maart 2009
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij ezelstoeterij De Kwadenhoek in Wezemaal om eens te gaan kijken hoe 't daar allemaal in zijn werk gaat. We hebben er veel bijgeleerd over de verschillende ezelrassen, over wat een ezel allemaal nodig heeft, hoeveel hij eet in de winter, over de hoefsmid die drie keer per jaar de hoeven komt kappen, dat we best twee mevrouwtjes pakken omdat de meneertjes wat moeilijker in de omgang zijn,... We hebben gezien dat 't toch zo'n leuke diertjes zijn en we hebben er nog altijd veel zin in;-). We moeten enkel de weide nog wat afwerken, de bomen beschermen en zien dat ze 'n dakje boven hun hoofd krijgen, en dan, dan mogen ze komen.
-Benoît-
-Anje-
Donderdag 26 maart 2009
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij ezelstoeterij De Kwadenhoek in Wezemaal om eens te gaan kijken hoe 't daar allemaal in zijn werk gaat. We hebben er veel bijgeleerd over de verschillende ezelrassen, over wat een ezel allemaal nodig heeft, hoeveel hij eet in de winter, over de hoefsmid die drie keer per jaar de hoeven komt kappen, dat we best twee mevrouwtjes pakken omdat de meneertjes wat moeilijker in de omgang zijn,... We hebben gezien dat 't toch zo'n leuke diertjes zijn en we hebben er nog altijd veel zin in;-). We moeten enkel de weide nog wat afwerken, de bomen beschermen en zien dat ze 'n dakje boven hun hoofd krijgen, en dan, dan mogen ze komen.
-Benoît-
Dinsdag 24 maart 2009
Vandaag kregen we een seintje van de dienst onroerend erfgoed dat het preadvies op komst is. Het wordt verstuurd per post. Dus morgen en overmorgen: om 't er eerst bij de brievenbus!
-Anje-
Vandaag kregen we een seintje van de dienst onroerend erfgoed dat het preadvies op komst is. Het wordt verstuurd per post. Dus morgen en overmorgen: om 't er eerst bij de brievenbus!
-Anje-
Zaterdag 21 maart 2009
Gisteren kwam de notaris hier op bezoek. Kwestie van voeling te krijgen met de plek. Het werd een boeiende avond. We hadden het ondermeer over verdeelsleutels, het al dan niet oprichten van een vzw, het opsplitsen in units,... Het begint stilaan allemaal vorm te krijgen.
-Anje-
Gisteren kwam de notaris hier op bezoek. Kwestie van voeling te krijgen met de plek. Het werd een boeiende avond. We hadden het ondermeer over verdeelsleutels, het al dan niet oprichten van een vzw, het opsplitsen in units,... Het begint stilaan allemaal vorm te krijgen.
-Anje-
Woensdag 25 februari 2009
Krokusvakantie. Tijd thuis voor de kinderen. Dus vriendjes over de vloer, pannekoeken bakken en tijd maken voor het realiseren van lang gedane beloften. Zo bouwden we maandag een wilgenhut op vraag van Thimen. Een nabije buur was wilgen aan het knotten dus de takken lagen zomaar voor het oprapen. Die konden we niet laten liggen... We duwden ze de grond in en vormden op die manier een soort van tipi. Als je op deze manier wilgentakken in de grond priemt gaan ze schieten en vormen ze opnieuw blad. Dus, met een beetje geluk wordt onze takkenhut in de zomer een groene blaadjeshut. Laat de lente nu maar komen. Wij kijken er alvast naar uit!
-Anje-
Krokusvakantie. Tijd thuis voor de kinderen. Dus vriendjes over de vloer, pannekoeken bakken en tijd maken voor het realiseren van lang gedane beloften. Zo bouwden we maandag een wilgenhut op vraag van Thimen. Een nabije buur was wilgen aan het knotten dus de takken lagen zomaar voor het oprapen. Die konden we niet laten liggen... We duwden ze de grond in en vormden op die manier een soort van tipi. Als je op deze manier wilgentakken in de grond priemt gaan ze schieten en vormen ze opnieuw blad. Dus, met een beetje geluk wordt onze takkenhut in de zomer een groene blaadjeshut. Laat de lente nu maar komen. Wij kijken er alvast naar uit!
-Anje-
Maandag 16 februari 2009
De eerste bijeenkomst met de architect en de mensen van Onroerend Erfgoed zit erop. We hebben er een goed gevoel bij. We stelden de grote lijnen van ons project voor en Peter, onze architect, verduidelijkte de plannen en de achterliggende ideeën. We hadden het ondermeer over de indeling van de hoeve in verschillende woningen. Ook bespraken we de verschillende opties om voldoende licht binnen te brengen in de woningen. Kwestie van alle woningen zo zonnig en klaar mogelijk te maken... Het gesprek verliep vlot. Uiteraard is er nog een lange weg te gaan maar het startschot is gegeven. We rennen op de piste. En dromen van de eindmeet...
-Anje-
De eerste bijeenkomst met de architect en de mensen van Onroerend Erfgoed zit erop. We hebben er een goed gevoel bij. We stelden de grote lijnen van ons project voor en Peter, onze architect, verduidelijkte de plannen en de achterliggende ideeën. We hadden het ondermeer over de indeling van de hoeve in verschillende woningen. Ook bespraken we de verschillende opties om voldoende licht binnen te brengen in de woningen. Kwestie van alle woningen zo zonnig en klaar mogelijk te maken... Het gesprek verliep vlot. Uiteraard is er nog een lange weg te gaan maar het startschot is gegeven. We rennen op de piste. En dromen van de eindmeet...
-Anje-
Zaterdag 14 februari 2009
Een dag vol verrassingen... Bijna iedereen van ons 'werkdagen-clubke' had vandaag andere dingen te doen... Dus zo dachten we gisterenavond, we stellen 'de wei' een maand uit... Maar toen we vandaag de luiken opensloegen en de stralend blauwe hemel ons toelachtte, besloten Benoît en ik toch maar in onze werkplunje te stappen en met grondboor en buldog aan de slag te gaan. Béné, die was blijven slapen na een avondje uit naar de lokale 'chinees', had er ook wel zin in dus tooide zich ook in werk-outfit. Lore en Thimen mochten vandaag gaan schaatsen met vriendjes uit de buurt dus vertrokken blijgezind richting schaatsbaan. Jade begon om 10u aan haar ochtenddut. Dus dit betekende: aan de slag!. Toen waren we dus met 3!
Vijf minuten later stonden we met al onze berg- en handschoenen in de wei. Toen de klok 11 keer sloeg, sliep Jade nog steeds en zaten er al een kleine 20 kastanjepalen in de grond. Prettig werkje. En vooral fijn dat het zo vlot vorderde! We hadden de smaak stevig te pakken. Tegen alle verwachtingen in -tegenwoordig slaapt ons mieke in brokken van slechts 45 minuten- bleef Jade verder slapen en konden we ons blijven uitleven op onze palen. Nog 4 palen te gaan... En ineens kwam er een fietser de binnenkoer opgereden. Wie zou dat zijn? Babs! Helemaal vanuit Holsbeek. Hulp uit onverwachte hoek. Toen waren we met 4!
Samen met Babs klopten we de laatste palen in de grond en zetten we de schoren. Tegen 12.30u werd Jade eindelijk wakker. Helemaal uitgeslapen en goedgemutst. Time for dinner! Melk voor de jongste en soep met pistolekes voor de rest. Plots wéér volk op onze binnenkoer: Lieve en haar dochter Amber van 10. Nog meer hulp!Toen waren we met 6!
Zes noestige werkers! Dit opende weer heel wat nieuwe alternatieven voor het namiddag-programma. We konden aan de slag met de draad! Sleuven graven om de draad ondergronds vast te steken. Draad aanspannen. Krammen slaan. En zie, opeens kreeg de wei vorm...
En ' s avonds volgde dan nog een gezellig soupeeke in kleine kring bij de kachel met boeiende woorden over de besmettelijkheid van geluk...
Het was genieten. Van het werk, van het resultaat maar vooral, van mekaar. Bedankt lieve vrienden voor jullie hulp en bedankt Amber, voor het redden van de regenwormen en het uitgraven van de lange paal!
Een dag vol verrassingen: eerst de stralend blauwe hemel, toen Béné die ook zin had om met ons mee te doen, daarna Babs, vervolgens ook Lieve en Amber en tenslotte nog 'onze wei'! We hadden gisteren écht niet kunnen dromen dat onze wei er vandaag zou uitzien zoals hij er nu uitziet. En nu, op naar onze volgende werkdag! Noteer alvast de datum -zaterdag 14 maart-, het programma volgt!
Wil je graag ook eens meewerken aan één van onze werkdagen? Stuur ons dan een berichtje via de link 'contact'... Dan houden we je op de hoogte!
-Anje-
Een dag vol verrassingen... Bijna iedereen van ons 'werkdagen-clubke' had vandaag andere dingen te doen... Dus zo dachten we gisterenavond, we stellen 'de wei' een maand uit... Maar toen we vandaag de luiken opensloegen en de stralend blauwe hemel ons toelachtte, besloten Benoît en ik toch maar in onze werkplunje te stappen en met grondboor en buldog aan de slag te gaan. Béné, die was blijven slapen na een avondje uit naar de lokale 'chinees', had er ook wel zin in dus tooide zich ook in werk-outfit. Lore en Thimen mochten vandaag gaan schaatsen met vriendjes uit de buurt dus vertrokken blijgezind richting schaatsbaan. Jade begon om 10u aan haar ochtenddut. Dus dit betekende: aan de slag!. Toen waren we dus met 3!
Vijf minuten later stonden we met al onze berg- en handschoenen in de wei. Toen de klok 11 keer sloeg, sliep Jade nog steeds en zaten er al een kleine 20 kastanjepalen in de grond. Prettig werkje. En vooral fijn dat het zo vlot vorderde! We hadden de smaak stevig te pakken. Tegen alle verwachtingen in -tegenwoordig slaapt ons mieke in brokken van slechts 45 minuten- bleef Jade verder slapen en konden we ons blijven uitleven op onze palen. Nog 4 palen te gaan... En ineens kwam er een fietser de binnenkoer opgereden. Wie zou dat zijn? Babs! Helemaal vanuit Holsbeek. Hulp uit onverwachte hoek. Toen waren we met 4!
Samen met Babs klopten we de laatste palen in de grond en zetten we de schoren. Tegen 12.30u werd Jade eindelijk wakker. Helemaal uitgeslapen en goedgemutst. Time for dinner! Melk voor de jongste en soep met pistolekes voor de rest. Plots wéér volk op onze binnenkoer: Lieve en haar dochter Amber van 10. Nog meer hulp!Toen waren we met 6!
Zes noestige werkers! Dit opende weer heel wat nieuwe alternatieven voor het namiddag-programma. We konden aan de slag met de draad! Sleuven graven om de draad ondergronds vast te steken. Draad aanspannen. Krammen slaan. En zie, opeens kreeg de wei vorm...
En ' s avonds volgde dan nog een gezellig soupeeke in kleine kring bij de kachel met boeiende woorden over de besmettelijkheid van geluk...
Het was genieten. Van het werk, van het resultaat maar vooral, van mekaar. Bedankt lieve vrienden voor jullie hulp en bedankt Amber, voor het redden van de regenwormen en het uitgraven van de lange paal!
Een dag vol verrassingen: eerst de stralend blauwe hemel, toen Béné die ook zin had om met ons mee te doen, daarna Babs, vervolgens ook Lieve en Amber en tenslotte nog 'onze wei'! We hadden gisteren écht niet kunnen dromen dat onze wei er vandaag zou uitzien zoals hij er nu uitziet. En nu, op naar onze volgende werkdag! Noteer alvast de datum -zaterdag 14 maart-, het programma volgt!
Wil je graag ook eens meewerken aan één van onze werkdagen? Stuur ons dan een berichtje via de link 'contact'... Dan houden we je op de hoogte!
-Anje-
Vrijdag 13 februari 2009
Morgen, werkdag. De weerkaarten serveren ons een bewolkt weertje, met een snuifje wind, maar zonder gedruppel! Overdag zullen de thermometers zo'n 4,836 °C aangeven. Niet echt warm, maar ideaal om er keihard in te vliegen.
De 40 kastanjepalen liggen samen met de rollen draad al klaar in de remorque. We krijgen zelfs hulp van Pietje-trekker en Buldog om alles op z'n plaats te krijgen. Alles is in de boomgaard uitgezet, we wachten dus enkel nog op D-day...
Je bent welkom rond 10u. Als de zon op z'n hoogst staat, delen we onze bokes en rond 18u zorgen wij voor een lekker stoofpotje bij de kachel. Voor diegenen die nog niet beslist hadden, en toch nog goesting krijgen, je bent natuurlijk welkom. Zelfs voor een deel van de dag -ja, écht waar, zelfs als je enkel zin hebt in dat stoofpotje-. Laat dan wel nog even weten wanneer je komt, dan weten wij hoe groot dat potje moet zijn...
-Benoît-
Vrijdag 16 januari 2009
Peter, onze architect heeft deze week nog aan de plannen gewerkt en dus zijn we natuurlijk weer heel benieuwd. We hebben ook een afspraak bij Onroerend Erfgoed kunnen vastleggen en dit op 17 februari. Nog even geduld dus... Hopelijk kan alles daarna vlot verlopen en bekomen we snel onze bouwvergunning... Spannend.
-Benoît-
Morgen, werkdag. De weerkaarten serveren ons een bewolkt weertje, met een snuifje wind, maar zonder gedruppel! Overdag zullen de thermometers zo'n 4,836 °C aangeven. Niet echt warm, maar ideaal om er keihard in te vliegen.
De 40 kastanjepalen liggen samen met de rollen draad al klaar in de remorque. We krijgen zelfs hulp van Pietje-trekker en Buldog om alles op z'n plaats te krijgen. Alles is in de boomgaard uitgezet, we wachten dus enkel nog op D-day...
Je bent welkom rond 10u. Als de zon op z'n hoogst staat, delen we onze bokes en rond 18u zorgen wij voor een lekker stoofpotje bij de kachel. Voor diegenen die nog niet beslist hadden, en toch nog goesting krijgen, je bent natuurlijk welkom. Zelfs voor een deel van de dag -ja, écht waar, zelfs als je enkel zin hebt in dat stoofpotje-. Laat dan wel nog even weten wanneer je komt, dan weten wij hoe groot dat potje moet zijn...
-Benoît-
Vrijdag 16 januari 2009
Peter, onze architect heeft deze week nog aan de plannen gewerkt en dus zijn we natuurlijk weer heel benieuwd. We hebben ook een afspraak bij Onroerend Erfgoed kunnen vastleggen en dit op 17 februari. Nog even geduld dus... Hopelijk kan alles daarna vlot verlopen en bekomen we snel onze bouwvergunning... Spannend.
-Benoît-
Woensdag 7 januari 2009
'Driekoningen, driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed...' En ineens wordt het kind in mij weer wakker. Fijn, zo op die manier te kunnen nagenieten...
-Anje-
Dinsdag 6 januari 2009
Het lijkt hier wel Zwitserland... en met de vlaggetjes erbij kon het ook wel Nepal zijn. De bergen ontbreken wel maar toch ben je hier momenteel niets zonder bergschoenen aan je voeten... Genieten van de kinderen op de slee, de vrieskou en de stilte gecreëerd door de sneeuw-couche...
-Anje-
Zaterdag 3 januari 2009
Kerstvakantie. Benoît kreeg een mooi boek kado getiteld 'Habitat Groupé. Ecologie, participation, convivialité' van Christian La Grange. Hij is er niet uit weg te slaan. Het éne nieuwe inzicht na het andere. Volgens de auteur kan een samenhuisproject pas slagen als er meer dan 15 bewoners zijn en als er ruimte is voor alle generaties. Daarom stellen we onze plannen bij. We gaan voor 5 à 6 woningen van verschillende formaten... Nu nog hopen dat dat ook aanvaard wordt door de mensen van Onroerend Erfgoed en Stedenbouw.
-Anje-
'Driekoningen, driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed...' En ineens wordt het kind in mij weer wakker. Fijn, zo op die manier te kunnen nagenieten...
-Anje-
Dinsdag 6 januari 2009
Het lijkt hier wel Zwitserland... en met de vlaggetjes erbij kon het ook wel Nepal zijn. De bergen ontbreken wel maar toch ben je hier momenteel niets zonder bergschoenen aan je voeten... Genieten van de kinderen op de slee, de vrieskou en de stilte gecreëerd door de sneeuw-couche...
-Anje-
Zaterdag 3 januari 2009
Kerstvakantie. Benoît kreeg een mooi boek kado getiteld 'Habitat Groupé. Ecologie, participation, convivialité' van Christian La Grange. Hij is er niet uit weg te slaan. Het éne nieuwe inzicht na het andere. Volgens de auteur kan een samenhuisproject pas slagen als er meer dan 15 bewoners zijn en als er ruimte is voor alle generaties. Daarom stellen we onze plannen bij. We gaan voor 5 à 6 woningen van verschillende formaten... Nu nog hopen dat dat ook aanvaard wordt door de mensen van Onroerend Erfgoed en Stedenbouw.
-Anje-