De sneeuw heeft onze stek weer eens omgetoverd in een Zwitsers aandoend oord. Alleen de bergen ontbreken nog. En de tijd om ervan te genieten. Want momenteel lopen onze agenda's over van afspraken, feestjes en kerstconcerten. We draaien op volle toeren terwijl het eigenlijk putje winter is. Een mens zou zich dan moeten terugtrekken binnen bij het vuur, zou vroeg onder de wol moeten kruipen, lang baden, een langzamer tempo aannemen. Net zoals de natuur dat ook doet. Vroeg donker. Laat licht. Sneeuw die verplaatsing moeilijk maakt. Konden we het maar. Gas terugnemen. En opladen. Gelukkig dwingt de school ons hier geregeld eens toe. Want nog enkele dagen en dan begint, een halve dag vroeger dan anders, de kerstvakantie.
Om de sfeer er al wat in te zetten, halen we morgen onze boom naar binnen. Hij ligt bevroren in de auto te wachten op tintelende kinderhandjes vol lichtjes en gekleurde ballen, houten beeldjes die het kersttafereel tot leven wekken en glanzende kadootjes voor lieve mensen. En op Rumi onze poes natuurlijk, onze laatste nieuwe bewoner, die wellicht de top in kruipt morgen.
Ik kijk er al naar uit. De geur van groen en den in huis.
-Anje-
Dinsdag 16 november 2010
Haal de champagne boven want wij hebben GROOT nieuws: ons stedenbouwkundig attest is GOEDGEKEURD! Een bericht van een aangetekende zending op vrijdag en gisteren dus vol spanning naar de post. En ja hoor. Een akkoord voor het verbouwen van de stallingen en de langsschuur tot wooneenheden! Tevreden en voldaan, met veel nieuwe energie, mogen we nu dus eindelijk door naar de volgende ronde. Stedenbouwkundige vergunning beter gekend als bouwvergunning! Bedankt allemaal, voor het duimen, supporteren, bidden,... Ons én jullie vertrouwen werd beloond! Thank you!
-Anje-
Dinsdag 2 november 2010
Lang geleden dat ik nog iets neerschreef over ons Neervelps verhaal. Om een lang verhaal kort te maken zijn er deze zomer heel veel enthousiastelingen bij ons neergestreken. We kenden dus vele boeiende ontmoetingen met interessante mensen. Maar toch bleef er niemand hangen. Dat deed ons nadenken, vragen stellen, zoeken en tenslotte ook loslaten. Ten volle. En raar maar waar, sinds kort komen ze weer aankloppen, nog enthousiaster als ooit tevoren. Veel kans dat we binnenkort weten wie met ons de zee in gaat...
Stand van zaken betreffende het stedenbouwkundig attest. Normaal gezien hadden we al antwoord moeten hebben maar we vernamen dat ons dossier 'ergens' op een foute stapel terecht kwam waardoor we een maand langer moesten wachten. Geduld is een schone deugd. Maar gelukkig is het einde in zicht. Volgende week, of ten laatste de week erna, zouden we moeten weten hoe het verdict luidt. Het blijft spannend maar we zijn er ergens ook wel gerust in. De plannen werden immers vooraf door en door besproken met de mensen van de dienst Ruimte en Erfgoed. Zij zijn uiteindelijk de belangrijkste beslissers in ons dossier. Dus dat komt wel goed.
Eens we dit attest bekomen hebben, zullen we de eigendom opsplitsen in verschillende woonunits. Dan volgt het uittekenen van de bouwvergunning. Op dat moment kan elke eigenaar zijn dromen helemaal laten landen in plannen, maten en gewichten, in bakstenen, tegels en ramen. Al de praktische dingen die van een huis een huis maken.
Dus momenteel is vooral de notaris aan het werk. Want vooraleer er kan verkocht worden, moet er eerst een complexe acte opgesteld worden zodat we ons op een vrije manier kunnen verbinden met de toekomstige kaasdrogers.
En verder loopt het leven zoals het loopt. Herfstvakantie gekleurd door bontgekleurde chrysanten op bijzondere grafstenen en familiebezoeken in het verre West-Vlaanderen. Bewogen tijden. Op alle terreinen. Met een lach en een traan, mensen die komen en mensen die gaan,... Een stevige portie uitdagingen thuis, op het werk en ook op school voor de kinderen. Het is niet altijd even evident om alles gecombineerd te krijgen. Vooral als je erop uit bent om je dromen te laten landen, om open en oprecht door het leven te gaan en om een symbiose te realiseren tussen 'wie je bent' en 'wat je doet'.
Benoît vernam vrijdag dat hij volgende week maandag aan de slag mag bij Natuurpunt in Mechelen. Voor het eerst sinds lang een voltijdse baan. Benieuwd waar ons dat weer zal brengen, of het praktisch te combineren valt met het gezinsleven en het bolwerken van ons project. Ikzelf ben deze zomer begonnen als zelfstandige in bijberoep. Kunst en wetenschap onder de naam BioArt. Momenteel werk ik mijn webstek uit en plan ik een aantal tentoonstellingen. Meer nieuws binnenkort.
De kinderen floreren en doen het goed. Lore en Thimen zijn bijna jarig en zijn aan het bedisselen welk verjaardagskado ze nu het liefste zouden willen. Jade, onze kleine peuter, wordt elke dag wat mondiger, vindtbijzonder originele woorden uit en tovert dagelijks een lach op ons gezicht. Een bijzonder kind. Maar wat wil je? Ze is geboren en getogen op deze bijzondere plek die wij 'De Kaasdroger' noemen.
-Anje-
Om de sfeer er al wat in te zetten, halen we morgen onze boom naar binnen. Hij ligt bevroren in de auto te wachten op tintelende kinderhandjes vol lichtjes en gekleurde ballen, houten beeldjes die het kersttafereel tot leven wekken en glanzende kadootjes voor lieve mensen. En op Rumi onze poes natuurlijk, onze laatste nieuwe bewoner, die wellicht de top in kruipt morgen.
Ik kijk er al naar uit. De geur van groen en den in huis.
-Anje-
Dinsdag 16 november 2010
Haal de champagne boven want wij hebben GROOT nieuws: ons stedenbouwkundig attest is GOEDGEKEURD! Een bericht van een aangetekende zending op vrijdag en gisteren dus vol spanning naar de post. En ja hoor. Een akkoord voor het verbouwen van de stallingen en de langsschuur tot wooneenheden! Tevreden en voldaan, met veel nieuwe energie, mogen we nu dus eindelijk door naar de volgende ronde. Stedenbouwkundige vergunning beter gekend als bouwvergunning! Bedankt allemaal, voor het duimen, supporteren, bidden,... Ons én jullie vertrouwen werd beloond! Thank you!
-Anje-
Dinsdag 2 november 2010
Lang geleden dat ik nog iets neerschreef over ons Neervelps verhaal. Om een lang verhaal kort te maken zijn er deze zomer heel veel enthousiastelingen bij ons neergestreken. We kenden dus vele boeiende ontmoetingen met interessante mensen. Maar toch bleef er niemand hangen. Dat deed ons nadenken, vragen stellen, zoeken en tenslotte ook loslaten. Ten volle. En raar maar waar, sinds kort komen ze weer aankloppen, nog enthousiaster als ooit tevoren. Veel kans dat we binnenkort weten wie met ons de zee in gaat...
Stand van zaken betreffende het stedenbouwkundig attest. Normaal gezien hadden we al antwoord moeten hebben maar we vernamen dat ons dossier 'ergens' op een foute stapel terecht kwam waardoor we een maand langer moesten wachten. Geduld is een schone deugd. Maar gelukkig is het einde in zicht. Volgende week, of ten laatste de week erna, zouden we moeten weten hoe het verdict luidt. Het blijft spannend maar we zijn er ergens ook wel gerust in. De plannen werden immers vooraf door en door besproken met de mensen van de dienst Ruimte en Erfgoed. Zij zijn uiteindelijk de belangrijkste beslissers in ons dossier. Dus dat komt wel goed.
Eens we dit attest bekomen hebben, zullen we de eigendom opsplitsen in verschillende woonunits. Dan volgt het uittekenen van de bouwvergunning. Op dat moment kan elke eigenaar zijn dromen helemaal laten landen in plannen, maten en gewichten, in bakstenen, tegels en ramen. Al de praktische dingen die van een huis een huis maken.
Dus momenteel is vooral de notaris aan het werk. Want vooraleer er kan verkocht worden, moet er eerst een complexe acte opgesteld worden zodat we ons op een vrije manier kunnen verbinden met de toekomstige kaasdrogers.
En verder loopt het leven zoals het loopt. Herfstvakantie gekleurd door bontgekleurde chrysanten op bijzondere grafstenen en familiebezoeken in het verre West-Vlaanderen. Bewogen tijden. Op alle terreinen. Met een lach en een traan, mensen die komen en mensen die gaan,... Een stevige portie uitdagingen thuis, op het werk en ook op school voor de kinderen. Het is niet altijd even evident om alles gecombineerd te krijgen. Vooral als je erop uit bent om je dromen te laten landen, om open en oprecht door het leven te gaan en om een symbiose te realiseren tussen 'wie je bent' en 'wat je doet'.
Benoît vernam vrijdag dat hij volgende week maandag aan de slag mag bij Natuurpunt in Mechelen. Voor het eerst sinds lang een voltijdse baan. Benieuwd waar ons dat weer zal brengen, of het praktisch te combineren valt met het gezinsleven en het bolwerken van ons project. Ikzelf ben deze zomer begonnen als zelfstandige in bijberoep. Kunst en wetenschap onder de naam BioArt. Momenteel werk ik mijn webstek uit en plan ik een aantal tentoonstellingen. Meer nieuws binnenkort.
De kinderen floreren en doen het goed. Lore en Thimen zijn bijna jarig en zijn aan het bedisselen welk verjaardagskado ze nu het liefste zouden willen. Jade, onze kleine peuter, wordt elke dag wat mondiger, vindtbijzonder originele woorden uit en tovert dagelijks een lach op ons gezicht. Een bijzonder kind. Maar wat wil je? Ze is geboren en getogen op deze bijzondere plek die wij 'De Kaasdroger' noemen.
-Anje-
Woensdag 11 augustus 2010
Het komende weekend is het hier speelstraat. Voor diegenen die graag eens langskomen, vermeld ik kort even het programma. De Vertrijksestraat, een zijstraat van onze straat, is geopend voor spelende mensen op vrijdag van 18 tot 21u en op zaterdag en zondag van 14 tot 18u. Op vrijdag organiseren we het 'Neervelps café'. De formule is simpel. Neem iets mee om te sippen en/of te knabbelen en kom mee babbelen met rasechte Neervelpenaren. Op zaterdag heet het thema van de dag 'Alles op wieltjes'. Neem je fiets, step, rolschaatsen en skates mee en kom je kunsten vertonen op ons straatparcours. Om 16u komt de ijskar langs en om 16.30 is er een geleid bezoek aan onze mooie kerk.
Het komende weekend is het hier speelstraat. Voor diegenen die graag eens langskomen, vermeld ik kort even het programma. De Vertrijksestraat, een zijstraat van onze straat, is geopend voor spelende mensen op vrijdag van 18 tot 21u en op zaterdag en zondag van 14 tot 18u. Op vrijdag organiseren we het 'Neervelps café'. De formule is simpel. Neem iets mee om te sippen en/of te knabbelen en kom mee babbelen met rasechte Neervelpenaren. Op zaterdag heet het thema van de dag 'Alles op wieltjes'. Neem je fiets, step, rolschaatsen en skates mee en kom je kunsten vertonen op ons straatparcours. Om 16u komt de ijskar langs en om 16.30 is er een geleid bezoek aan onze mooie kerk.
Op zondag staat alles in het teken van de 'Vlaamse Kermis'. We openen allerlei eenvoudige kraampjes en de kinderen kunnen stempels verdienen op hun stempelspaarkaart. Kaartje vol is kadootje trekken. Kinderen die graag willen meedoen voorzien dus een klein kadootje. Dat moet niets nieuws zijn. Gewoon iets kleins uit de speelgoedkast volstaat. En er zijn ook pannenkoeken! Redenen genoeg dus om eens langs te komen. Van harte welkom op straat en ook in onze tuin natuurlijk.
-Anje-
-Anje-
Zaterdag 24 juli 2010
Eventjes stilstaan in het midden van de zomervakantie. Benoît is er een weekje op uit. Hij doet vrijwilligerswerk in het oost-west-centrum in Orval. Dus ben ik eventjes 'alleen' thuis. Alleen met de kids weliswaar. Dus van 'alleen' komt niet veel in huis. En als de kat van huis is, dan dansen de muizen. De wetten van de mama zijn anders dan de wetten van de papa, dus loopt het leven hier eventjes 'anders' nu. Niet beter of slechter, maar gewoon 'anders'. En alleen dàt al is vakantie...
Vandaag heb ik een stevige fietstocht ondernomen met Lore, Thimen en Jade. Deze morgen twijfelde ik nog even. Zijn de wolken niet te dreigend? Zou het wel lukken voor Lore en Thimen? En vooral, zou ik het aankunnen? Drie kids tot aan de 'zoete waters' coachen? 'Gewoon doen!', sprak ik mezelf in. En daar gingen we. En ja hoor, ondanks het gesakker en gevloek en de peuterkuren is het ons toch weer mooi gelukt. 't Was warm en ver. En 't ging bergop en bergaf. Dus was de euforie groot toen we bij de speeltuin aankwamen. Die speeltuin is trouwens een echte aanrader voor alle mensen met hyperdepiepe kinderen in huis. Niet alleen zand, schommels en de gebruikelijke klimtuigen, maar ook een waterspeeltuin, tien trampolines, een heus minigolfparcours én diepvriezers vol ijsjes. Een échte succesdag dus voor onze kids. Ze slapen als rozen nu.
De voorbije zomerweken zijn al fijn geweest. We blijven 'thuis' deze zomer. Om te genieten van ons stukje paradijs op aarde. De kinderen zijn bezig met de inrichting van hun clubhuis, hebben een dierenkerkhof gemaakt en maken het dorp onveilig op hun fietskes. Ik probeer de boel hier wat in rechte banen te houden, vind af en toe eens een seconde tijd voor mezelf en lees dan gretig alle boeken die op mijn weg komen, schrijf mooie brieven, mediteer, houd me bezig met de organisatie van de speelstraat, babbel de nacht door met wijze vriendinnen en zet af en toe eens een kampvuur in lichterlaaie. En natuurlijk doe ik ook de afwas en de strijk en alle gewone dingen des levens. En in mijn hoofd rijpen al mijn plannen en dromen. Het blijft toch altijd wel zoeken naar de balans tussen 'ik' en 'mijn gezin'... Maar als ik de kinderen dan zie genieten van alle 'gewone' dingen die we hen bieden dan denk ik: 'Och, mijn tijd komt nog wel'. Morgen misschien.
-Anje-
Eventjes stilstaan in het midden van de zomervakantie. Benoît is er een weekje op uit. Hij doet vrijwilligerswerk in het oost-west-centrum in Orval. Dus ben ik eventjes 'alleen' thuis. Alleen met de kids weliswaar. Dus van 'alleen' komt niet veel in huis. En als de kat van huis is, dan dansen de muizen. De wetten van de mama zijn anders dan de wetten van de papa, dus loopt het leven hier eventjes 'anders' nu. Niet beter of slechter, maar gewoon 'anders'. En alleen dàt al is vakantie...
Vandaag heb ik een stevige fietstocht ondernomen met Lore, Thimen en Jade. Deze morgen twijfelde ik nog even. Zijn de wolken niet te dreigend? Zou het wel lukken voor Lore en Thimen? En vooral, zou ik het aankunnen? Drie kids tot aan de 'zoete waters' coachen? 'Gewoon doen!', sprak ik mezelf in. En daar gingen we. En ja hoor, ondanks het gesakker en gevloek en de peuterkuren is het ons toch weer mooi gelukt. 't Was warm en ver. En 't ging bergop en bergaf. Dus was de euforie groot toen we bij de speeltuin aankwamen. Die speeltuin is trouwens een echte aanrader voor alle mensen met hyperdepiepe kinderen in huis. Niet alleen zand, schommels en de gebruikelijke klimtuigen, maar ook een waterspeeltuin, tien trampolines, een heus minigolfparcours én diepvriezers vol ijsjes. Een échte succesdag dus voor onze kids. Ze slapen als rozen nu.
De voorbije zomerweken zijn al fijn geweest. We blijven 'thuis' deze zomer. Om te genieten van ons stukje paradijs op aarde. De kinderen zijn bezig met de inrichting van hun clubhuis, hebben een dierenkerkhof gemaakt en maken het dorp onveilig op hun fietskes. Ik probeer de boel hier wat in rechte banen te houden, vind af en toe eens een seconde tijd voor mezelf en lees dan gretig alle boeken die op mijn weg komen, schrijf mooie brieven, mediteer, houd me bezig met de organisatie van de speelstraat, babbel de nacht door met wijze vriendinnen en zet af en toe eens een kampvuur in lichterlaaie. En natuurlijk doe ik ook de afwas en de strijk en alle gewone dingen des levens. En in mijn hoofd rijpen al mijn plannen en dromen. Het blijft toch altijd wel zoeken naar de balans tussen 'ik' en 'mijn gezin'... Maar als ik de kinderen dan zie genieten van alle 'gewone' dingen die we hen bieden dan denk ik: 'Och, mijn tijd komt nog wel'. Morgen misschien.
-Anje-
Woensdag 14 juli 2010
Vandaag werd het stedenbouwkundig attest ingediend op de gemeente. Wachttijd? 75 dagen. Dus mensen, bid voor ons, ga kaarskes branden in Lourdes, stuur positieve intenties de kosmos in. Doe wat je wil maar duimen is de boodschap!
-Anje-
Dinsdag 6 juli 2010
En terwijl de geur van op het gasvuur pruttelende bessengrenadine hier het huis vult, denk ik laat ik nog even een verhaaltje schrijven voor het slapengaan. 't Is alweer pikkedonker buiten, ik moest al lang in bed liggen maar het leven is zo boeiend... 't Is alweer bijna middernacht. Benoît verwerkt de bessenoogst van vandaag. Witte bessen, roze en rode die we vandaag plukten samen met Christ. Zon op onze ruggen, vruchten bij trossen, gespreksstof bij hopen,... Soms is er niet veel nodig voor een weldadig gevoel.
Ondertussen is Thimen alweer thuis van scoutskamp. Ondanks het feit dat hij eigenlijk niet wou gaan, is het toch super geweest. Hij vertelde honderduit toen ik hem gisteren ging halen. Over kampen bouwen, voetbal, dagtocht naar bunkers, zwijnendag en mama missen. Vandaag kregen we een briefje van Lore, die nog tot zaterdag in een scoutsbarak in Heusden-Zolder woont. 'Ik mis jullie heel veel. Ik wil naar huis komen. Het is niet dat ik het niet leuk vind maar ik heb gewoon hijmwee'. Of hoe kinderen hun essentie in een paar woorden duidelijk kunnen maken. Kon ik dat maar. Ik heb altijd zoveel woorden nodig om mijn verhaal te doen.
Toch wel bijzonder. Zomeren in Neervelp. Zondag was het hier nog rommelmarkt. Inmiddels onze derde rommelmarkt hier. Fijne sfeer. Al van 5 uur 's morgens komen de eerste fervente rommelkramers hun spullen uitzetten. Jade, die ook rond die tijd wakker wordt kon haar jonge oogskes niet geloven. Allerlei gewone en ongewone dingen te koop. En veel volk zien passeren. Deze keer deelden we voor het eerst ons kraam met wat vrienden en familie. Leuk was dat, zo samen rommel aan de man brengen. En natuurlijk hebben we ook onderling geruild. De één zijn rommel is de ander zijn schat. En ook grof geld verdiend. Zeker wel 15 euro en toch 3 dozen rommel kwijt. Je kan je al wel inbeelden hoeveel onze rommel waard was...
-Anje-
Vandaag werd het stedenbouwkundig attest ingediend op de gemeente. Wachttijd? 75 dagen. Dus mensen, bid voor ons, ga kaarskes branden in Lourdes, stuur positieve intenties de kosmos in. Doe wat je wil maar duimen is de boodschap!
-Anje-
Dinsdag 6 juli 2010
En terwijl de geur van op het gasvuur pruttelende bessengrenadine hier het huis vult, denk ik laat ik nog even een verhaaltje schrijven voor het slapengaan. 't Is alweer pikkedonker buiten, ik moest al lang in bed liggen maar het leven is zo boeiend... 't Is alweer bijna middernacht. Benoît verwerkt de bessenoogst van vandaag. Witte bessen, roze en rode die we vandaag plukten samen met Christ. Zon op onze ruggen, vruchten bij trossen, gespreksstof bij hopen,... Soms is er niet veel nodig voor een weldadig gevoel.
Ondertussen is Thimen alweer thuis van scoutskamp. Ondanks het feit dat hij eigenlijk niet wou gaan, is het toch super geweest. Hij vertelde honderduit toen ik hem gisteren ging halen. Over kampen bouwen, voetbal, dagtocht naar bunkers, zwijnendag en mama missen. Vandaag kregen we een briefje van Lore, die nog tot zaterdag in een scoutsbarak in Heusden-Zolder woont. 'Ik mis jullie heel veel. Ik wil naar huis komen. Het is niet dat ik het niet leuk vind maar ik heb gewoon hijmwee'. Of hoe kinderen hun essentie in een paar woorden duidelijk kunnen maken. Kon ik dat maar. Ik heb altijd zoveel woorden nodig om mijn verhaal te doen.
Toch wel bijzonder. Zomeren in Neervelp. Zondag was het hier nog rommelmarkt. Inmiddels onze derde rommelmarkt hier. Fijne sfeer. Al van 5 uur 's morgens komen de eerste fervente rommelkramers hun spullen uitzetten. Jade, die ook rond die tijd wakker wordt kon haar jonge oogskes niet geloven. Allerlei gewone en ongewone dingen te koop. En veel volk zien passeren. Deze keer deelden we voor het eerst ons kraam met wat vrienden en familie. Leuk was dat, zo samen rommel aan de man brengen. En natuurlijk hebben we ook onderling geruild. De één zijn rommel is de ander zijn schat. En ook grof geld verdiend. Zeker wel 15 euro en toch 3 dozen rommel kwijt. Je kan je al wel inbeelden hoeveel onze rommel waard was...
-Anje-
Woensdag 23 juni 2010
De infoavond van gisteren was een groot succes. Ruim 60 aanwezigen. Een boeiende gekleurde menigte. Het was ook best wel spannend om ons verhaal te doen voor die grote groep. In de grote langsschuur die voor de gelegenheid was omgetoverd in een luxe auditorium met strobalen banken en flashy beamer. Over contrasten gesproken...
De zon was van de partij alsook de violen van Ingrid en Wim en de helpende handen van
trouwe vrienden die ervoor zorgden dat onze gasten culinair in de watten gelegd werden... Merci allemaal, voor jullie hulp, voor jullie komst, voor jullie warme complimentjes. Het doet deugd te voelen dat er zoveel interesse is voor ons project. Voor onze droom. De eerste reacties lopen binnen. Fijn ze te lezen. Fijn ook om voelen dat er een warm gevoel blijft hangen. Zo voelen wij ons ook. Warm. Zeker nu de zomer zich laat voelen.
-Anje-
De infoavond van gisteren was een groot succes. Ruim 60 aanwezigen. Een boeiende gekleurde menigte. Het was ook best wel spannend om ons verhaal te doen voor die grote groep. In de grote langsschuur die voor de gelegenheid was omgetoverd in een luxe auditorium met strobalen banken en flashy beamer. Over contrasten gesproken...
De zon was van de partij alsook de violen van Ingrid en Wim en de helpende handen van
trouwe vrienden die ervoor zorgden dat onze gasten culinair in de watten gelegd werden... Merci allemaal, voor jullie hulp, voor jullie komst, voor jullie warme complimentjes. Het doet deugd te voelen dat er zoveel interesse is voor ons project. Voor onze droom. De eerste reacties lopen binnen. Fijn ze te lezen. Fijn ook om voelen dat er een warm gevoel blijft hangen. Zo voelen wij ons ook. Warm. Zeker nu de zomer zich laat voelen.
-Anje-
Dinsdag 15 juni 2010
De kersen zijn rijp! Een boom die kreunt onder de vruchten en ons rijkelijk voorziet van mijn lievelingsvruchten... Ook de bessen zijn, weliswaar nog groen, even massaal aanwezig. De confituurfabriek zal weldra weer op volle toeren draaien...
Weer twee nieuwe bewoners hier. Snip en Snap. Onze zwarte loopeenden. Twee kwetterende rechtoplopende dames die slakken verorberen zoals onze kinderen ijsjes. Ijsjes als voorbodes van de zomer. En van de 'grote vakantie'. Want weldra is het weer zover. Dan sluiten school, academie en werk hun deuren. Liggen alle naschoolse activiteiten stil. Is het gedaan met vergaderen en cursuslopen. Stopt het dagdagelijks gejaag. En kunnen we ons weer laten zakken in ons natuurlijke ritme.
Ondertussen lopen de inschrijvingen voor de infoavond van volgende week dinsdag vlotjes binnen. Het belooft een 'volle' avond te worden. En dit op de zonnewende. We kijken er enorm naar uit!
-Anje-
De kersen zijn rijp! Een boom die kreunt onder de vruchten en ons rijkelijk voorziet van mijn lievelingsvruchten... Ook de bessen zijn, weliswaar nog groen, even massaal aanwezig. De confituurfabriek zal weldra weer op volle toeren draaien...
Weer twee nieuwe bewoners hier. Snip en Snap. Onze zwarte loopeenden. Twee kwetterende rechtoplopende dames die slakken verorberen zoals onze kinderen ijsjes. Ijsjes als voorbodes van de zomer. En van de 'grote vakantie'. Want weldra is het weer zover. Dan sluiten school, academie en werk hun deuren. Liggen alle naschoolse activiteiten stil. Is het gedaan met vergaderen en cursuslopen. Stopt het dagdagelijks gejaag. En kunnen we ons weer laten zakken in ons natuurlijke ritme.
Ondertussen lopen de inschrijvingen voor de infoavond van volgende week dinsdag vlotjes binnen. Het belooft een 'volle' avond te worden. En dit op de zonnewende. We kijken er enorm naar uit!
-Anje-
Dinsdag 25 mei 2010
We zijn nu druk bezig, meestal in de late uurtjes, met de voorbereidingen van de infoavond. Anje heeft flyers en affiches gemaakt. Ik ben ze gaan ophangen op alle mogelijke plaatsen in Leuven en omstreken. Er komen al aardig wat reacties en inschrijvingen binnen. Dat voelt goed aan! Ook onze webstek, waar jij nu dus op zit, heeft veel bezoekers. Leuk om zo te volgen hoeveel bezoekers we per dag hebben...
Ondertussen is één van onze kippen weer wat te lang op haar nest blijven zitten. Gevolg: vier schattige kuikentjes. (Ik zorg er wel voor dat 't er niet te veel worden ;-). Ook hebben we een koppel 'Indische Loopeenden' gereserveerd. Die kan je in je tuin laten 'grazen' en op hun menu staan voornamelijk ... slakken! Dan kan ik eindelijk stoppen met die ecologische korrel tegen slakken rond te strooien. Ik kijk er naar uit.
-Benoît-
We zijn nu druk bezig, meestal in de late uurtjes, met de voorbereidingen van de infoavond. Anje heeft flyers en affiches gemaakt. Ik ben ze gaan ophangen op alle mogelijke plaatsen in Leuven en omstreken. Er komen al aardig wat reacties en inschrijvingen binnen. Dat voelt goed aan! Ook onze webstek, waar jij nu dus op zit, heeft veel bezoekers. Leuk om zo te volgen hoeveel bezoekers we per dag hebben...
Ondertussen is één van onze kippen weer wat te lang op haar nest blijven zitten. Gevolg: vier schattige kuikentjes. (Ik zorg er wel voor dat 't er niet te veel worden ;-). Ook hebben we een koppel 'Indische Loopeenden' gereserveerd. Die kan je in je tuin laten 'grazen' en op hun menu staan voornamelijk ... slakken! Dan kan ik eindelijk stoppen met die ecologische korrel tegen slakken rond te strooien. Ik kijk er naar uit.
-Benoît-
Donderdag 29 april 2010
Aaah, die heerlijke temperaturen lokken ons naar buiten! Onze winterslaap is duidelijk voorbij hier. Alles draait weer op volle toeren. De architecten zijn hun laatste hand aan 't leggen aan het steeds dikker wordende dossier om ons Stedenbouwkundig Attest aan te vragen. Morgen komt Marc met de ingenieur om het stabiliteitsonderzoek te starten. Dat loopt dus allemaal vlot. En de tuin ligt er weer prachtig bij. Al de fruitbomen in volle bloei, echt de moeite om te zien. De moestuin krijgt stillekesaan weer wat vorm en de bessenstruiken puilen uit van de bloemtrossen. Dat belooft!
Dinsdag arriveerden er 3 nieuwe schapen, een bok, een ooi en een lammetje van het merk 'Ouessant'. En gisteren de langverlangde zandbak gemaakt en een remorque wit zand gaan halen. Sindsdien zijn de kids er niet meer uit te krijgen. Hij staat er mooi bij, onze nieuwe vijhoekige zandbak, naast de totempaal die we vorig jaar maakten tijdens de kampeerweek. Het is hier toch wel zalig hoor...
-Benoît-
Aaah, die heerlijke temperaturen lokken ons naar buiten! Onze winterslaap is duidelijk voorbij hier. Alles draait weer op volle toeren. De architecten zijn hun laatste hand aan 't leggen aan het steeds dikker wordende dossier om ons Stedenbouwkundig Attest aan te vragen. Morgen komt Marc met de ingenieur om het stabiliteitsonderzoek te starten. Dat loopt dus allemaal vlot. En de tuin ligt er weer prachtig bij. Al de fruitbomen in volle bloei, echt de moeite om te zien. De moestuin krijgt stillekesaan weer wat vorm en de bessenstruiken puilen uit van de bloemtrossen. Dat belooft!
Dinsdag arriveerden er 3 nieuwe schapen, een bok, een ooi en een lammetje van het merk 'Ouessant'. En gisteren de langverlangde zandbak gemaakt en een remorque wit zand gaan halen. Sindsdien zijn de kids er niet meer uit te krijgen. Hij staat er mooi bij, onze nieuwe vijhoekige zandbak, naast de totempaal die we vorig jaar maakten tijdens de kampeerweek. Het is hier toch wel zalig hoor...
-Benoît-
Zondag 7 maart 2010
Ze zijn laat dit jaar. De sneeuwklokjes. Maar overtuigend zijn ze wel. Net als elk jaar trouwens. Overtuigend in hun boodschap 'de lente komt eraan!'. En eerlijk toegegeven. We snakken er wel naar. Ook al is het gezellig bij de kachel en is de witte sneeuw betoverend. Het wordt zo stilaan toch weer tijd voor lentegroen en kuikentjes. Nieuw leven. Dynamiek. Ondertussen is er hier in en rond De Kaasdroger weer een nieuwe dynamiek ontstaan. We werken van nu af aan samen met 2 architectenbureaus: 'Peter Vos & B. Archi' en 'Marc Vanderauwera & vennoten'. Peter is er al bij vanaf het begin en is en blijft de specialist inzake ecologisch verbouwen en strobalenbouw. Marc & co hebben heel wat dossiers van beschermde monumenten in het Leuvense en zullen vanaf nu alle onderhandelingen op zich nemen naar onroerend erfgoed toe. Via deze samenwerking hopen we op een vlotter traject richting stedenbouwkundig attest en bouwvergunning. Het blijft toch wel doorwegen. De onderhandelingen en de moeizame beklimming naar de top. Maar het uitzicht zal magnifiek zijn. Daar zijn we nu al van overtuigd. En ook de beklimming zelf is magnifiek. Alleen is dat minder goed te zien als je er middenin zit.
-Anje-
Ze zijn laat dit jaar. De sneeuwklokjes. Maar overtuigend zijn ze wel. Net als elk jaar trouwens. Overtuigend in hun boodschap 'de lente komt eraan!'. En eerlijk toegegeven. We snakken er wel naar. Ook al is het gezellig bij de kachel en is de witte sneeuw betoverend. Het wordt zo stilaan toch weer tijd voor lentegroen en kuikentjes. Nieuw leven. Dynamiek. Ondertussen is er hier in en rond De Kaasdroger weer een nieuwe dynamiek ontstaan. We werken van nu af aan samen met 2 architectenbureaus: 'Peter Vos & B. Archi' en 'Marc Vanderauwera & vennoten'. Peter is er al bij vanaf het begin en is en blijft de specialist inzake ecologisch verbouwen en strobalenbouw. Marc & co hebben heel wat dossiers van beschermde monumenten in het Leuvense en zullen vanaf nu alle onderhandelingen op zich nemen naar onroerend erfgoed toe. Via deze samenwerking hopen we op een vlotter traject richting stedenbouwkundig attest en bouwvergunning. Het blijft toch wel doorwegen. De onderhandelingen en de moeizame beklimming naar de top. Maar het uitzicht zal magnifiek zijn. Daar zijn we nu al van overtuigd. En ook de beklimming zelf is magnifiek. Alleen is dat minder goed te zien als je er middenin zit.
-Anje-
Zaterdag 23 januari 2010
We schrijven 2010. Alweer een nieuw jaar. De maand is bijna om en toch liggen er nog steeds onuitgedrukte nieuwjaarskussen op mijn lippen.
Vandaag volgde ik mijn derde sessie in de cursus tot kinderyogadocent bij Kreakatau. 't Was enorm boeiend want ik 'moest' mijn eerste lesje demonstreren aan mijn medecursisten. Halfvoorbereid en met een gezonde portie plankenkoorts waagde ik me deze namiddag dus aan mijn eerste yogales. Al een hele maand liep ik te broeden op een geschikt thema dat écht bij me paste. En gisterenavond was het er ineens. Immunologie. Ons onmisbaar immuunsysteem. Als ik nu eens iets doe over 'riddercellen'? Want zo benoem ik onze macrofagen en lymfocyten voor Lore en Thimen. 'Zeg maar aan je riddercellen dat ze aan het werk moeten. Dat ze goed moeten vechten', fluister ik hen steevast in het oor als ze zich zwak en ziekjes voelen.
Of hoe ik de laatste tijd meer en meer probeer het thema 'wetenschap' te verbinden met minder evidente disciplines. Sinds enkele jaren koppel ik het aan grafiek. Nu probeerde ik dat dus ook met yoga. En wonder boven wonder: het werkte!!! Het werd positief onthaald door mijn medecursisten. Originele invalshoek, zeiden ze. Wie weet realiseerde ik vandaag wel een 'andere' methodiek om aan 'wetenschapspopularisering' te doen. Te onderzoeken waard, zou ik zo denken... Wie weet maak ik er ooit wel werk van. Op het werk bijvoorbeeld. Als ik dat al zou durven.
Het heeft me deugd gedaan. Het geven van dit lesje. Want net als het elke faalangstige student betaamt, probeerde ik eronderuit te muizen. Maar dat pakte niet. Leen, onze docente, voelde alle plankenkoorts pijlscherp aan, verlaagde de temperatuur en deed ons stralen. Eén voor één. Je moet het maar doen. Chapeau Leen. Merci voor de geweldige ervaring.
-Anje-
We schrijven 2010. Alweer een nieuw jaar. De maand is bijna om en toch liggen er nog steeds onuitgedrukte nieuwjaarskussen op mijn lippen.
Vandaag volgde ik mijn derde sessie in de cursus tot kinderyogadocent bij Kreakatau. 't Was enorm boeiend want ik 'moest' mijn eerste lesje demonstreren aan mijn medecursisten. Halfvoorbereid en met een gezonde portie plankenkoorts waagde ik me deze namiddag dus aan mijn eerste yogales. Al een hele maand liep ik te broeden op een geschikt thema dat écht bij me paste. En gisterenavond was het er ineens. Immunologie. Ons onmisbaar immuunsysteem. Als ik nu eens iets doe over 'riddercellen'? Want zo benoem ik onze macrofagen en lymfocyten voor Lore en Thimen. 'Zeg maar aan je riddercellen dat ze aan het werk moeten. Dat ze goed moeten vechten', fluister ik hen steevast in het oor als ze zich zwak en ziekjes voelen.
Of hoe ik de laatste tijd meer en meer probeer het thema 'wetenschap' te verbinden met minder evidente disciplines. Sinds enkele jaren koppel ik het aan grafiek. Nu probeerde ik dat dus ook met yoga. En wonder boven wonder: het werkte!!! Het werd positief onthaald door mijn medecursisten. Originele invalshoek, zeiden ze. Wie weet realiseerde ik vandaag wel een 'andere' methodiek om aan 'wetenschapspopularisering' te doen. Te onderzoeken waard, zou ik zo denken... Wie weet maak ik er ooit wel werk van. Op het werk bijvoorbeeld. Als ik dat al zou durven.
Het heeft me deugd gedaan. Het geven van dit lesje. Want net als het elke faalangstige student betaamt, probeerde ik eronderuit te muizen. Maar dat pakte niet. Leen, onze docente, voelde alle plankenkoorts pijlscherp aan, verlaagde de temperatuur en deed ons stralen. Eén voor één. Je moet het maar doen. Chapeau Leen. Merci voor de geweldige ervaring.
-Anje-