Welkom op de blog van samenhuisproject De Kaasdroger!

Hier lees je de verhalen van de bewoners van 'De Kaasdroger'. De dingen die ons bezighouden, boeien, binden en verbinden. Ons verhaal.

Als je graag op de hoogte gehouden wordt van nieuwe blogposts via mail kan je rechtsonder je mailadres ingeven. Voor meer info over 'De Kaasdroger' neem je best een kijkje op onze website: www.dekaasdroger.be!

vrijdag 14 juni 2013

Terug in de tijd...

Zomaar tussendoor, wat foto's uit de oude doos. Daterend van november 2007, bijna 6 jaar geleden, toen we deze hoeve aankochten.


Te koop, in Neervelp dorp. Vierkantshoeve met charme. Zouden we of zouden we niet? 
Wikken en wegen. Durven of doen?


De kids zagen het alvast zitten. Lore was zes toen, zat net in het tweede leerjaar. Thimen was vier en zat in de derde kleuterklas. Wat een avontuur was het voor hen, om dat oude statige woonhuis te verkennen...


De schouw van marmer en de tafel met stoelen kregen we er voor niets bij. 
Dit is de leefruimte waar Lau en Lotje nu wonen.


En dan waren er ook nog al die gebouwen. En schapen. 
Hier zie je de stalvleugel waar nu Leen en Stef wonen en waar Ruben verbouwt.


De fruitboompjes tegen dezelfde gevel. 
Zij hebben de verbouwingen vlotjes doorstaan en leven nog steeds.


De achtergevel van de stalvleugel, toen niets meer dan een bouwvallige aanbouw en een fantastische serre. Nu een prachtige aanbouw in hout, stro, leem en rood bezet.


De achtergevel van de schuur. Een dichtgemetst uilengat en een straffe barst. Nu netjes afgewerkt. En ondertussen ook een nieuw dak, maar dat wist je al. Binnenkort of -lang, een echt huis, dat van Anje en BenoƮt.


Van binnen naar buiten, zicht op de stalvleugel, dit keer de zijde van de binnenkoer. En steeds weer die felle groene vlakken en een deur in twee stukken. Dat was ik eigenlijk vergeten. 



De poort, toen toe, nu open.


Het is fijn om af en toe terug te blikken om te zien welke weg er al is afgelegd. Soms lijkt het op water naar de zee dragen, maar dat is het niet. Het is stap voor stap, steen voor steen, bouwen aan een huis, een thuis, een fijne plek. Elke dag voelt als thuiskomen. Het is waar, wat Leen hieronder schrijft. Aan luisterende oren ontbreekt het hier niet. Dat voel je vooral als de week 'rough' was, als er veel te vertellen en te verwerken was. Samen gaat dat allemaal zoveel makkelijker. Bovendien was er vanavond heel onverwacht een mooie zonsondergang, een kampvuur, een trommel, een gitaar. En natuurlijk ook nog hopen kasseien te verleggen. Maar dat aardt. En aarden geeft kracht.